Hypocrisy - End Of Disclosure

• BandHypocrisy [SE]
• TitelEnd Of Disclosure
• Release datum22-03-2013
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. End Of Disclosure
02. Tales Of Thy Spineless
03. The Eye
04. United We Fall
05. 44 Double Zero
06. Hell Is Where I Stay
07. Soldier Of Fortune
08. When Death Calls
09. The Return

De naam Peter Tägtgren is al ruim twintig jaar een begrip in het metaluniversum. De multi-instrumentalist bouwde naast zijn muzikale loopbaan een indrukwekkende naam op als druk bezette producer door achter de knoppen te gaan zitten bij een reeks albums van onder anderen Dimmu Borgir, Immortal en Marduk die we nu wel als klassieker mogen bestempelen. Zijn eigen muzikale eieren legt hij in diverse bands waarvan Hypocrisy de belangrijkste is.

Tägtgren startte die band aanvankelijk als eenmansding, maar haalde voor de opnamen van het eerste album Penetralia onder anderen Magnus Broberg als brulboei bij de band. Die ging na het gelauwerde Osculum Obscenum uit 1993 bij Dark Funeral verder onder het pseudoniem Emperor Magus Caligula. Voor The Fourth Dimension besloot Tägtgren zelf zijn zieleroerselen in de microfoon te blazen en vanaf dat moment begon Hypocrisy’s ster te rijzen. Vooral Abduction uit 1996 oogstte brede waardering met zijn combinatie van wild hakkende death metal en melancholische doodscantaten. Ook de typische ‘Abyss sound’ komt hierop tot volle wasdom. Wat volgt is een hele stapel albums die allemaal in het verlengde liggen van Abduction. End Of Disclosure, het elfde volledige album alweer, is daarop geen uitzondering.

De Hypocrisyfan weet dat hij geen gekke fratsen hoeft te verwachten. Samen met bassist Michael Hedlund en drummer Horgh levert Tägtgren een kwaliteitsproduct af met de overbekende Hypocrisystempel. Death metal waar melodie en agressie hand in hand gaan dus. Het album gaat met het titelnummer in de beste Roswell 47 traditie van start en het is niet moeilijk om een visualisatie te maken van slow-motion beelden van een kolkende massa op Wacken met het stervende licht van een ondergaande zon als decor. Tales Of Thy Spineless en het sterke United We Fall hakken er met een bottere bijl in en blinken uit in ogenschijnlijk gemakkelijke doch stoere riffs die heel snel in je hoofd gaan zitten. De meester zelf strooit met krachtige riffs en zinderende melodieën alsof het niks is. Qua brullen is er ook geen vuiltje aan de lucht. Tägtren wisselt een snerpende krijs moeiteloos af met een imposante diepe doodsrochel zoals hij dat altijd al gedaan heeft.

In kwalitatief opzicht is er dan ook helemaal niets aan te merken op End Of Disclosure. Het album is uitstekend in balans en staat vol van de sterke ideeën. Ook productioneel loopt alles meer dan gesmeerd. De partijen knallen eruit, zijn goed te onderscheiden, maar hebben wel een sterke digitale inborst. Het is alleen in alle opzichten een veilig album. De blauwdrukken voor de songs zijn niet anders als de blauwdrukken voor het Abduction. Of je nu The Final Chapter, Arrival, Virus of End Of Disclosure luistert, het had maar zo één album kunnen zijn. Dus in dat opzicht voegt End Of Disclosure erg weinig toe aan het Hypocrisy oeuvre. Aan de andere kant zal Peter Tägtgren geen enkele fan voor het hoofd stoten. En is er op het nieuwe album weer genoeg voer aanwezig om de festivalterreinen mee onveilig te gaan maken. End Of Disclosure zal met open armen ontvangen worden voor de fan, de meer avontuurlijk ingestelde luisteraar zal zijn heil toch elders moeten zoeken.