Rapheumets Well - Enders Door

• BandRapheumets Well [US]
• TitelEnders Door
• Release datum26-05-2017
• LabelTest Your Metal Records [CA]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Melodieuze deathmetal, Melodieuze/ Symfonische black metal, Symfonische metal

Tracklist

01. The Traveler
02. Distress from the Aberrant Planet
03. The Autogenous Extinction
04. Secrets of the Demigods
05. Lechery Brought the Darkness
06. Enders Door
07. Prisoner of the Rift
08. The Diminished Strategist
09. Nastarian Waltz
10. Ghost Walkers Exodus
11. Killing the Colossus
12. Eishar's Lament
13. Unveiling the Sapient

Rapheumets Well, afkomstig uit Hickory, North Carolina, USA, timmert al ruim tien jaar aan de weg. Vanaf 2014 volgen de albums elkaar in stevig tempo op, met na Dimensions (2014) en The Exile (2016) nu in 2017 al weer een nieuw album: Enders Door. The Exile is ons vorig jaar ook aangeboden om te bespreken, maar ik weet eigenlijk niet meer waarom het daar niet van is gekomen. Ik kende de band en z'n muziek dus al weer voor ik Enders Door ging beluisteren.

Op zich is het niet uniek wat Rapheumets Well doet, maar ik vind het toch altijd frappant hoe zo'n band schijnbare uitersten als een symfonische, in dit geval behoorlijk bombastische aanpak, weet te verenigen met extreme metal. En of dat dan death of black is doet er niet zo veel toe, deze band debiteert rijkelijk uit beide genres. Zelf noemen ze de muziek op dit derde album een fantasy-opera (ik ga zelf qua sfeer een beetje richting science fiction hier); bands die als vergelijkingen genoemd worden zijn Dimmu Borgir en Fleshgod Apocalypse. En daar kan ik ze allemaal geen ongelijk in geven.

Enerzijds toveren de toetsen dissonante strijkers, blazers en sferische synth-partijen voor, anderzijds wordt er lustig op los geblast en vliegen de riffs en drumroffels je om de oren; en dat allemaal het liefst binnen hetzelfde nummer. De veelzijdigheid wordt nog onderstreept door de vocale verscheidenheid, varierend van grunt/schreeuw via cleane mannenstem tot ijle dameszang. Er gebeurt dan ook best veel in het ruime uur dat Enders Door duurt, maar verdeeld over dertien tracks is het drukke verhaal - knap genoeg - prima te volgen.

Nadeel is misschien dat het lastig is om hier een publiek voor te vinden. De bombast, het drama en de ingetogen sferische stukken zullen de extreme metal-liefhebber niet aanspreken, anderzijds kunnen liefhebbers van symfonische metal waarschijnlijk de extreme metal-insteek niet waarderen. Zeker waar de band zich verliest in ziedende black-achtige blasts met onderhuids verstopte melodie (The Autogenous Extinction, titelnummer Enders Door of afsluiter Unveiling the Sapient bijvoorbeeld) vind ik Rapheumets Well op z'n best. Maar ook een theatrale track als Killing the Colossus kan ik best waarderen.

Het is denk ik even doorbijten om de muziek van Rapheumets Well op waarde te schatten. Maar ik denk wel dat het behoorlijk interessant is wat ze de luisteraar voorschotelen. Alle elementen zijn goed in balans, de verscheidenheid vind ik een sterk wapen, en de uitvoering lijkt me technisch gezien dik in orde. Ook de productie werkt mee, want alles is goed te volgen. Ingewikkelde muziek zodanig brengen dat het goed te volgen is vind ik al knap op zich; ik kan hier wel wat mee!