Wednesday 13 - Condolences
- Wednesday 13 [US]
- Condolences
- 02-06-2017
- Nuclear Blast [DE]
- Dark rock / metal, Gothic metal
Tracklist
01. Last Rites
02. What The Night Brings
03. Cadaverous
04. Blood Sick
05. Good Riddance
06. You Breathe, I Kill
07. Omen Amen
08. Cruel To You
09. Eulogy XIII
10. Prey For Me
11. Lonesome Road To Hell
12. Condolences
13. Death Infinity
Wednesday 13? Nooit van gehoord. Het blijkt niet zozeer een bandnaam, dan wel een alias van de Amerikaan Joseph Poole. En die zouden we dan weer moeten kennen van Murderdolls of Frankenstein Drag Queens From Planet 13. Ik niet, geloof ik. Onder 'eigen' naam brengt ie ook platen uit, sterker nog: Condolences, op 2 juni verschenen via Nuclear Blast is al nummer zeven.
Wanneer ik de promo-praatjes zo eens door lees komen termen als shockrock en horrormetal met regelmaat voorbij. Allemaal leuk en aardig, maar dat zegt niks over de muziek die we voorgeschoteld krijgen. Choquerend vind ik het zeker niet; en horror, nou nee, ook niet echt. Ik hoor wel iets van rock/metal met een donkere thematiek, met invloeden van gothic en elektronica, en ook een potje onvervalste glam (Omen Amen, Cruel To You). Heel soms komen wat meer eigentijdse kenmerken binnenvallen die doen denken aan nu-metal, groove-metal of metalcore (You Breathe I Kill, Prey For me, dat me wel wat aan Coal Chamber doet denken).
Dat laatste is uitzonderlijk, want het grootste gedeelte van de muziek op Condolences is redelijk oubollig van aard. De sfeer is overwegend theatraal, soms een tikje bombastich, maar net zo goed wat aanstellerig. Erg leuk vind ik zelf Blood Sick, met zo'n weerbarstig orgeltje dat bijvoorbeeld Italiaanse retro-rock/doombands vaak kenmerkt. Die sfeer hoor ik hier terug, en daar ben ik wel fan van! Het betere B-film-gevoel zeg maar.
Ook titelnummer Condolences kan me bij vlagen wel bekoren, en is een kruising tussen doom (lekker vet aangezette riff!) en gothic - met een soort van Type O Negative-achtige donkere romantiek. Heerlijk sfeervol, duister, zelfs wel een beetje onheilspellend. Meneer Poole heeft een interessante zangstem, waar deze muziek letterlijk en figuurlijk voor gemaakt blijkt; een sterk punt wat mij betreft.
De twee genoemde positieve uitschieters zorgen er echter niet voor dat ik spontaan Wednesday 13-fan word. Daarvoor vind ik het materiaal te wisselvallig, en te veel gericht op hedendaagse, groovende metal. Of gewoon voorspelbaar of nietszeggend (Lonesome Road To Hell). Daarvan is al genoeg; juist de old school 'horror'-insteek met creepy sfeertje zou de band denk ik wel wat meer een eigen smoel geven. Ik verwacht niet dat Condolences een blijvende indruk op mij achter zal laten.
