Loading...

Bear Mace - Charred Field of Slaughter

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 27-07-2020

Tracklist

01. Destroyed By Bears
02. Rogue Weapon
03. Xenomorphic Conquest
04. Let Crack the Whip
05. Charred Field of Slaughter
06. Plague Storm
07. From the Sky Rains Hell
08. Brain Rot

Sinds de oprichting in 2012 heeft het uit Chicago afkomstige death metal-kwintet Bear Mace voornamelijk in de schaduw gewerkt. Beïnvloed door onder meer Death, Bolt Thrower en Massacre, maakte de band hun aanwezigheid bekend via een demo-cassette en onregelmatige live optredens. Eindelijk bracht de band in 2017 een debuutalbum uit, Butchering The Colossus, dat leidde tot positieve recensies en een recente support voor Tampa Legends Massacre tijdens hun reünie-tour. Het werk aan een vervolgalbum werd echter vertraagd door enige bezettingswisselingen. Eindelijk is het wachten voorbij en is Bear Mace er klaar voor om hun tweede album Charred Field Of Slaughter op de wereld los te laten.

Hoewel de leden van Bear Mace hun identiteit tot nu toe verborgen hebben gehouden, motiveerden de recente wijzigingen in de bezetting hen om in het licht te stappen. En er is ook niks om zich voor te schamen, want de bandleden hebben elk voor zich al de nodige ervaring in de bagage. Onder leiding van zanger Chris Scearce (Lord Devourer) bestaat de band uit gitarist Mark Sugar (Black Sites) en drummer Garry Naples (Novembers Doom, Without Waves) naast nieuwe rekruten John Porada (bas, Wolvhammer, Pulchra Morte) en Tommy Bellino (gitaar, Armored Assault).

Vanaf de openingskreet van Destroyed By Bears (inclusief blasts) tot aan het anthem-achtige From The Sky Rains Hell, heeft Bear Mace duidelijk iets te bewijzen voor zichzelf. Tracks als Let Crack The Whip en Plague Storm staan ​​gemakkelijk voor het meest vlotte en agressieve materiaal van de band, terwijl het titelnummer Charred Field of Slaughter een beklijvende beschrijving is van de moderne oorlog. De massaal klinkende mix van Damian Herring (Horrendous) is een eerbetoon aan de op de 'Tampa Bay' gebaseerde invloeden van de band, terwijl tegelijkertijd één been stevig in het nu staat.

Ik hou echt enorm van deze old school death metal, waarbij vooral het groovende middentempo en dreigende tragere stukken de grootste aantrekkingskracht vormen. Natuurlijk mogen deze dan afgewisseld worden met snelheid en agressie. Zelf vind ik Xenomorphic Conquest denk ik het beste nummer van het album, juist vanwege de afwisseling en dynamiek binnen dit nummer vind ik de slepende en midtempo passages erg sterk naar voren komen.

Deze old school death vaart wel bij de wisselwerking tussen straffe riffs en melodieuze leads en solo's, waar overheen de bruut grauwende grunt z'n werk meer dan adequaat verricht, zowaar een opsteker. Daaronder roffelt de drummer er lustig op los, strooiend met lompe grooves en tempoversnellingen op de juiste momenten. De basgitaar volgt de grooves en laat bij vlagen de maagstreek trillen, zo klapperen die snaren; lekker hoor. Amerikaanse death metal uit het boekje, inderdaad. Gelukkig heerlijk lomp geserveerd, voor en door liefhebbers.

Chris Scearce - zang

Mark Sugar - gitaar

Garry Naples - drums

John Porada - bas

Tommy Bellino - gitaar