Aratron - Darkness is Coming

• BandAratron [NL]
• TitelDarkness is Coming
• Release datum01-11-2016
• LabelEigen beheer
• Genre Black metal, Deathmetal

Tracklist

01. The Dark Curse
02. Primal Shrine
03. Slow Decay
04. Raise the Black
05. The Outsider
06. Driven By Evil
07. Poisoned Soil
08. The Glory of Chaos

Hoewel Aratron al een tijdje bestaat - sinds 2008, met daarvoor een korte periode van 2000 tot 2002 - is de band nog niet heel actief geweest qua releases. Slechts twee demo's / promo's sieren de figuurlijke platenkast. Daar komt eind 2016, vrij verrassend, dan een heuse full length bij: Darkness Is Coming. Ik schreef hierboven band, maar eigenlijk is Aratron het project (of gewoon eenmansband?) van snarenplukker Maurice Sas, die met behulp van bevriende muzikanten dit album in elkaar heeft gesleuteld. Overigens is Maurice zelf ook compleet verantwoordelijk voor het gehele concept en de aankleding ervan, inclusief alle teksten.

Qua muziek blijkt Aratron stijlvast, de muziek ligt in het verlengde van de eerder verschenen demo's (waarvan Recovery in 2013 ook hier besproken is). Daarbij zou ik het houden op overwegend black metal, aangevuld met death metal-invloeden. Wanneer opener The Dark Curse tot mij is doorgedrongen denk ik direct met een black metalband van doen te hebben, maar dat blijkt uiteindelijk niet honderd procent juist. De felle drums (inclusief blasts), de krijsende vocalen en de riffs doen mij in die richting denken. Waarbij me eigenlijk ook opvalt hoe prominent de bas in het totaalplaatje te voorschijn komt. Dat mag ik wel! Verder is de productie lekker helder: alles is goed te volgen, zonder afbreuk te doen aan de rauwheid van het extreme genre.

Aangekomen bij Slow Decay (inderdaad slow...) horen we een andere kant van Aratron. Daar waar de opener er lekker vlot en heftig vandoor ging, legt deze track de nadruk op kracht en groove. Het middentempo past de band blijkbaar ook, wat zeg ik, misschien nog wel beter. Ik vind dit echt een aangenaam loom, bijna slepend nummer, waarin het gitaarwerk alle ruimte krijgt om uit te blinken. Wat een heerlijk logge riffs zijn hier te horen!

Dit blijkt echter wel een uitzondering, want nummers als Primal Shrine, Raise The Black, en vooral The Outsider en Driven By Evil (twee keer hallo Marduk) gaan echt meer nadrukkelijk richting ziedende black, met z'n opgefokte tempo's. Nou kan ik dat op zich op z'n tijd prima smaken, maar het is juist de afwisseling die me boeit. Een nummer als Primal Shrine voorziet gedeeltelijk in die behoefte vanwege het 'rustiger' middenstuk. Gelukkig zijn er zo nog wel een paar fragmenten te horen die de agressieve stukken op aangename wijze onderbreken. Afsluiter The Glory Of Chaos is daar een goed voorbeeld van.

Noem het black, noem het death, of een combinatie ervan, Aratron is er in elk geval in geslaagd om een verdomd agressief potje muziek op schijf vast te laten leggen. Dit is muziek waarbij het lastig stilzitten is; niet handig wanneer je er een stukje over wil tikken. Ik krijg hier wel energie van, al ben ik normaal helemaal niet zo van 'alleen maar' snelle muziek. Hier werkt het in elk geval!