Barren Womb - On the Origin of Fæces
- Barren Womb [NO]
- On the Origin of Fæces
- 14-09-2012
- The Perfect Hoax [NO]
Tracklist
01. Mohawkwind
02. My Fault Your Fault Default
03. Less Is Roger Moore
04. Pink Funeral
05. A Matter Of Life And Death Metal
06. Are We Werewolves Yet
07. I Have A Hobbit To Support
08. My Pal Trench Foot
Van het Noorse noise punk duo Barren Womb besprak ik eerder een pure underground split single met daarop ook een andere obscure band uit de Noorse ondergrondse black/punk/crust/grind scene. Hoewel er een samenwerkingsverband van net zo underground labels aan te pas is gekomen om deze split uit te brengen, voelde je in deze hele productie de do it yourself mentaliteit tot op het bot. Al zal het wel helpen dat bandlid Tony tevens zelf platenbaas is.
Barren Womb bestaat pas sinds eind 2011, maar de muzikanten zijn niet nieuw in de scene. Het duo Timo en Toni besluit na het uiteenvallen van Like Rats From A Sinking Ship (hoe toepasselijk!) door te gaan met het maken van smerige harde muziek. Simpelweg omschreven als noise punk bevat de muziek elementen uit punk, hardcore, noise en extreme metal (en afgeleiden daarvan).
Nu is er dan een eerste eigen EP met de smakelijke titel On the Origin of Fæces. Het is een tot 500 stuks gelimiteerde oranje gekleurde tien inch EP, als dat niet bijzonder is. Deze bevat acht intense nummers die een woede uitstralen waar je bang van wordt. De muziek klinkt deze keer wat eenduidiger van aard, de hoofdmoot noise punk is accuraat genoeg, de energie blijft onverminderd gehandhaafd.
De nummers zijn hoe korter hoe krachtiger. Zo duurt I Have A Hobbit To Support 40 seconden, maar de rauwe power spat er van af. De geluidsuitbarstingen duren zelden langer dan 3 minuten, soms maar net meer dan een enkele minuut, en komen dan ook snel to the point. Geen overbodige poespas of langdradig gepiel; hard, krachtig, puntig, de rauwe punk attitude in z'n puurste vorm.
Uitzondering is Are We Werewolves Yet, dat met bijna 6 minuten opmerkelijk de tijd neemt. Dat deze track at anders klinkt dan de rest verbaast dan ook niet. Hier horen we logge postrock, herhalende gitaarriffs, dynamiek; zowaar een compositie met kop en staart. Dat mogen ze van mij vaker doen.
Gevoel voor humor heeft het duo ook, gezien de woordspelingen in de songtitels, ik kan er wel om lachen in ieder geval. Er zou zowaar nog een boodschap in kunnen zitten ook, maar de teksten versta ik echt niet. Onderhoudend EP'tje. Niet alleen voor boze punks, over deze muziek is echt wel nagedacht.
