Loading...

Battles Of 1977 - Broken Arrow, Repeat Broken Arrow part 2

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 26-11-2015

Tracklist

01. Bleeding My Blood Away
02. Army Of Careerists
03. Broken Enemies
04. Crazy Glue
05. Goose stepping with the marionets
06. Money By Repetition
07. The art of Paratrooping
08. Can't You See The People At The Party Are Phoney
09. Sentinal
10. Ironclad battledressed
11. Victory Parade

De titel verraadt alvast dat deel twee het vervolg is op het album dat ik een half jaar geleden besprak van Battles Of 1977. Zo snel al de opvolger, en dan ook nog de aankondiging dat het volgende deel van de trilogie aanstaande is. Iets met kwantiteit en kwaliteit, of hoef ik me daar geen zorgen om te maken?

In muzikaal opzicht gaat de band dan ook vrolijk door waar deel 1 ophield. Dezelfde springerige muziek en de uit duizenden herkenbare stem van Rudeboy vormen de voornaamste bestanddelen. Houding en een obstinate, min of meer eigen geluid (Melodic Militancy! zeggen de heren zelf) als bindmiddel, zonder een vastgestelde overeenkomstige muzikale stijl als leidraad. Wederom kort en krachtig: de elf titels duren bij elkaar slechts 24 minuten. Is dit alles?

Nee, want er lijkt me ook een duidelijk verschil met de voorganger. Ondanks de nog altijd aanwezige uitspattingen van zowel gitaar als zang zit dit album over het algemeen een stuk melodieuzer in elkaar. Veel van de nummers klinken een stuk minder rauw (Broken Enemies, Ironclad Battledressed, Victory Parade) en zijn bijna catchy te noemen. Hierdoor klinken die nummers meer af. Is dit progressie of groei te noemen, of heeft Battles Of 1977 bewust voor een wat andere invalshoek gekozen?

Gelukkig horen we ook nog wel de koppige en schoppende kant van de band, zoals de swingende opener Bleeding My Blood Away en Money By Repetition (dat begint met een onvervalste Fuck!) bijvoorbeeld laten horen. Dat Rudeboy en Van Essen ook nog kunnen funken mag blijken uit Crazy Glue, dat daarnaast in de zang wel erg gelikt klinkt. Ook The Art of Paratrooping is, hoewel wel erg kort, een lekker springerig en swingend nummer.

Ach, wie het eerste deel al kon waarderen zal met dit vervolg ook wel weer uit de voeten kunnen. Hoewel de muzikale uiting misschien wat subtieler is dan op de voorganger lijkt me de dwarse attitude van het componerende duo nog altijd aanwezig. En ja, het lijkt nog steeds wel een beetje op Urban Dance Squad. Ik ben dan ook wel benieuwd waar de heren op deel 3 mee voor de dag gaan komen.

Rudeboy Patrick Tilon - vocals

Frenzy Frans van Essen - guitars

Per Hoogedoorn - drums