Brant Bjork - Tao Of The Devil

• BandBrant Bjork [US]
• TitelTao Of The Devil
• Release datum30-09-2016
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre (Blues)Rock, Stoner

Tracklist

01. The Gree Heen
02. Humble Pie
03. Stackt
04. Luvin'
05. Biker No.2
06. Dave's War
07. Tao Of The Devil
08. Evening Jam (bonus)

Multi-instrumentalist en stoner-legende Brant Bjork (al dan niet met z'n Low Desert Punk Band, dat is me hier niet helemaal duidelijk; voor het gemak en de leesbaarheid hou ik het hier gewoon op Brant Bjork als bandnaam) levert al jarenlang albums onder eigen naam af, die de roots van de man onmiskenbaar bloot leggen. En ik ga hier echt niet meer uitleggen wie hij nou precies is, lees dat maar na in een vorige overpeinzing. Ook op dit nieuwe album (het zal zo'n beetje z'n tiende of elfde zijn schat ik zo) Tao Of The Devil wordt weer kwistig gestrooid met in geestverruimende middelen gedrenkte jamsessies.

Tenminste, zo klinkt deze muziek meer dan ooit naar mijn idee. Als typerend voorbeeld noem ik maar even Dave's War, dat klinkt als in de beste tijden van bands als The Doors, Jefferson Airplane en The Grateful Dead. Ok, de psychedelische stoner, of in dit geval beter, desert rock die Brant Bjork normaliter brengt is sowieso al verre van origineel, maar hier maakt hij het qua jam-gehalte wel heel erg bont. En ik vind het prachtig!

De toon wordt natuurlijk al vanaf opener The Gree Heen gezet. Direct waan je je in een verlaten woestijn, waar de enige verpozing te vinden is in de vorm van deze super-relaxte, luie rock. De gitaar fuzzt naar believen, de trommelslagen zijn loom, net als de kermende vocalen. Een waterpijp er bij, of een pretsigaret, en de sfeer is echt helemaal compleet. Een (onverwachte) versnelling voorkomt dat je helemaal wegzakt, zo slim zit de muziek gelukkig dan nog wel in elkaar. Zo voert het album verder, wel in relatief korte, compacte nummers, maar altijd in die lome sfeer, tot aan het genoemde Dave's War.

Dan volgt als afsluiter het titelnummer Tao Of The Devil, dat een uitgesproken bluesy geluid heeft. Over lome muziek gesproken. En dan moet de eigenlijke klapper nog komen, al is dat in dit geval eigenlijk een bonustrack. Mocht je na het voorgaande nog geen duidelijkheid hebben, dan zou je de titel Evening Jam als een serieuze waarschuwing mogen opvatten. Bjork gaat zich hier te buiten aan een (volledig instrumentale) soulvolle, funky jam, die daadwerkelijk swingt als het spreekwoordelijke stel tieten. Vergeet logheid, vergeet groove, deze track laveert heen en weer tussen disco soul/funk en lome bluesrock. Damn, wat gaaf gedaan!

Het is niet allemaal even spannend wat Brant Bjork ons hier voorschotelt, maar de bij vlagen freaky muziek staat garant voor een dikke drie kwartier aan vermaak. Althans voor de liefhebber van psychedelische, laid-back rock.