Conan - Existential Void Guardian

• BandConan [GB]
• TitelExistential Void Guardian
• Release datum14-09-2018
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Doommetal, Stoner

Tracklist

01. Prosper On The Path
02. Eye To Eye To Eye
03. Paincantation
04. Amidst The Infinite
05. Volt Thrower
06. Vexxagon
07. Eternal Silent Legend
08. Total Conquest (Live)
09. Satsumo (Live)
10. Foehammer (Live)
11. Hawk as Weapon (Live)

Verpletterende heavy somberheid tot op het bot, zo noemde ik de muziek van Conan ooit. "Caveman battle doom" noemt het powertrio hun muziek zelf. De toon lijkt me gezet, zonder dat ik nog maar een noot van het nieuwe, vierde studio-album Existential Void Guardian gehoord heb.

De eerste tonen van albumopener Prosper On The Path en vervolgens Eye To Eye To Eye geven echter geen enkele aanleiding om te twijfelen aan het beeld dat ik van Conan heb. Bandopperhoofd Jon Davis zorgt als gitarist en zanger voor het door en door vertrouwde geluid, waardoor Conan zo herkenbaar klinkt. Op voorganger Revengeance kwam al commentaar dat de band te veel van hetzelfde deed, toch was op dat album al een subtiele verandering merkbaar, doordat zo af en toe eens het tempo een beetje werd opgevoerd.

Die lijn is in elk geval doorgetrokken, waardoor Conan niet constant alleen maar trager dan traag klinkt (zoals single Volt Thrower bijvoorbeeld laat horen). Daarnaast zijn op deze nieuweling ook de composities wat compacter geworden. Alle tracks duren nu korter dan zeven minuten, en dat is toch wel een stijlbreuk met het verleden. Maar, maak je niet ongerust: Conan is nog altijd bereheavy, de riffs zijn nog altijd gedrenkt in log-makende effecten, en de vocalen klinken vertrouwd getormenteerd.

Opvallend is natuurlijk het nummer Paincantation, dat in nog geen minuut tijd evenveel riffs en noten laat horen als een reguliere Conan-track, maar dan in voor de band's begrippen hyperspeed. Zou je dit nummer in een zesde van het tempo (of het aantal toeren, speciaal voor de vinyl-liefhebbers) afspelen, dan krijg je een 'normaal' Conan-nummer. Althans, dat stel ik me zo voor, ik heb het niet uitgeprobeerd.

Natuurlijk komt (het Sabbathiaanse) Amidst The Infinite daarna dubbel zo hard aan. Met z'n logge en lome, vervormde riffs is dit helemaal waar Conan voor staat, damn wat een beest van een nummer. Hoe kan Conan op deze manier nou ooit teleurstellen? Dat doet Existential Void Guardian mij dan ook geenszins. Voortbordurend op het vertrouwde geluid kan de band zo nog best even door wat mij betreft. En met als toetje vier live-nummers heeft het album zelfs nog een aanvaardbare speelduur gekregen ook. Wat wil je als liefhebber nou nog meer?