Devil - To The Gallows

• BandDevil [NO]
• TitelTo The Gallows
• Release datum21-04-2017
• LabelSoulseller Records [NL]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal, Hardrock

Tracklist

01. To The Gallows
02. Trenches
03. Dead Body Arise
04. Regulators
05. Reaper's Shadow
06. Peasants & Pitchforks
07. Jumping Off The Edge Of Time
08. David & Goliath
09. Cemetary Still

Het Noorse Devil is hier door mij al vaker besproken; alleen debuutalbum Time To Repent (2011) is hier niet aan de orde geweest; voorgaande demo's en singles (Magister Mundi Xum, The Noble Savage) en het tweede album Gather The Sinners (2013) wel.

De Noren weten dan ook nauwelijks nog verrassend voor de dag te komen. Hun op klassieke leest geschoeide mix van traditionele heavy metal en doomy rock kan me weliswaar bekoren, maar is nauwelijks spannend te noemen. Catchy en verslavend des te meer! De muziek heeft in mijn beleving nog het meest weg van de door mij zo vaak geroemde donkere kant van de NWOBHM uit de beginjaren '80, waarbij je mag denken aan bands als Witchfinder General, Angel Witch en Pagan Altar. Maar net zo gemakkelijk lijkt de band schatplichtig aan premature doom (metal) als Black Sabbath en Pentagram.

Opener en titelnummer To The Gallows zet de toon voor het album, want dit blijkt al direct een oorwurm van de bovenste plank. Zo (her)ken ik deze band uit duizenden; bij wijze van spreken dan, want uiteindelijk is het natuurlijk niet zo heel bijzonder wat ze doen. Trenches laat 'echte' heavy metal horen, en juist dat zal de boventoon blijken te voeren op dit album.

Maar natuurlijk kan Devil niet zonder duistere of sinistere ondertonen. Luister daarvoor maar eens naar tracks als Peasants & Pitchforks (met toevoeging van een creepy orgeltje) en David & Goliath. Het tempo is aan de lome kant, de gitaren klinken bezwerend, en de sfeer is lekker onheilspellend. De heerlijk zeurende, snerende zang past hier helemaal bij. Zo heb ik mijn ouderwetse 'occulte' heavy rock/metal het liefst.

Daar waar de landgenoten van Ghost hebben gekozen voor de poppy kant, blijft Devil lekker rauw en heavy. Geen muziek voor een groot publiek, maar ik vind het wel opvallend dat hun muziek bijna net zo pakkend blijkt te zijn. Ik ben benieuwd wie de langste adem heeft.