Loading...

Feed The Rhino - The Silence

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 17-02-2018

Tracklist

01. Timewave Zero
02. Heedless
03. Losing Ground
04. 68
05. All Work And No Play Makes Jack A Dull Boy
06. Yellow And Green
07. Nerve Of A Sinister Killer
08. Fences
09. The Silence
10. Lost In Proximity
11. Featherweight

In 2014 was ik - heel subtiel gezegd - niet bepaald enthousiast over The Sorrow And The Sound, het derde album van Feed The Rhino. Veel geschreeuw en weinig wol, was toen mijn conclusie. Achteraf bleek ik niet de enige die de muziek van het Britse vijftal maar matig kon waarderen. Waarschijnlijk had de band zelf ook z'n bedenkingen, want er werd besloten tot een pauze van onbepaalde duur. Die pauze is in elk geval opgeheven, want een paar dagen geleden verscheen een volgend album: The Silence. Een hint naar de voorbije periode?

Hoe het ook zij, de conclusie mag al snel zijn dat The Silence z'n voorganger overtreft. De grap dat daar niet veel voor nodig is laat ik graag links liggen, want Feed The Rhino heeft deze keer gewoon een degelijk album afgeleverd. Ja, ik zeg bewust degelijk, want een topper zal de band nooit worden denk ik. Maar een band die laat horen na een periode van bezinning te hebben geleerd van z'n voorgaande misbaksel(s) verdient in elk geval mijn aandacht en sympathie.

Als eerste vertoont The Silence samenhang. Daar waar op de voorganger nog van de muzikale hak op de tak werd gesprongen, is nu gekozen voor een duidelijke richting: melodieuze hard- en metalcore, met een bij vlagen wel erg catchy invulling. De eerste paar nummers maken me duidelijk dat ik nog altijd moeite heb met dat overstuurde geschreeuw dat in het geval van Lee Tobin voor zang moet doorgaan; dat blijft nog wel een persoonlijk struikelblokje.

Dat het ook anders kan laat de goede man horen in Losing Ground, dat een ballad-achtig nummer blijkt waarin de gehele band laat horen dat ze wel degelijk kunnen spelen en componeren. Vooral de rustige cleane zang van Tobin is hier een verademing; dat zou hij van mij gerust vaker mogen doen. Het blijkt een van de betere tracks van het album. Hoe het niet moet laat ie helaas ook nog iets te vaak horen, waardoor ik echt niet naar een nummer als All Work And No Play Makes Jack A Dull Boy kan luisteren.

Het zijn vooral de meer toegankelijke tracks (Heedless, Yellow And Green, Fences, titelnummer The Silence) die bij het 'radio-publiek' zullen blijven hangen, terwijl de jonge, moderne metalfan meer uit de voeten zal kunnen met rauwere en bozer klinkende tracks als 68, Nerve Of A Sinister Killer en Lost In Proximity. Ik zelf ben nog altijd niet onder de indruk van deze dertien in een dozijn metalcore, maar ik verwacht dat Feed The Rhino z'n plekje binnen de tienervriendelijke 'metal' wel zal vinden.

Lee Tobin - Vocals

James Colley - Guitar

Sam Colley - Guitar

Chris Kybert - Drums

Oz Craggs - Bass