Gone In April - Shards of Light

• BandGone In April [US]
• TitelShards of Light
• Release datum06-09-2019
• LabelEigen beheer
• Genre Melodieuze deathmetal, Symfonische metal

Tracklist

01. Empire of Loss
02. If You Join Me
03. Power to Heal
04. A Torch in the Night
05. Une Route Nouvelle
06. Reign
07. Haven
08. A Race with Time
09. Paix
10. Soldiers of the Dawn
11. Brothers in Arms
12. Unity
13. Epilogue

Medio 2016 was het album Threads of Existence van de Canadese/Amerikaanse "supergroep" Gone In April voor mij een aangename verrassing. De mix van melodieuze death met symfonische metal kwam daarop uitstekend verzorgd en strak uit de verf. Drie en half jaar verder heeft de band - in ongewijzigde bezetting - de opvolger paraat. Ik ben benieuwd of Shards Of Light opnieuw zo'n aangenaam en sterk album is geworden.

Behalve aan het (winnende) team is ook aan de (succes)formule niks gewijzigd. Muzikaal-technische krachtpatserij wordt gekoppeld aan cleane dameszang, symfonische arrangementen en vioolspel (en andere strijkers) en smaakvol gesmeed tot een logisch klinkend geheel. Afwisselend nemen grunt en cleane zang het voortouw, met overwegend een voortjagende melo-death-machine op de achtergrond. Atmosferische stukjes worden kunstig ingebouwd voor een welkome break, maar het duurt nooit lang voor drummer Yanic weer inzet voor een volgende opzwepende dan wel groovende passage. Zijn spel is doorslaggevend om al die verschillende ritmes en tempowisselingen in strakke banen te leiden.

Natuurlijk nodigen technische hoogstandjes uit tot ellenlang gepriegel en nodeloos lange tracks, maar het positieve is juist dat daar bij Gone In April geen sprake van is. De muzikanten spelen altijd in dienst van het nummer, en maken alle ruimte voor de atmosferische, vaak meer intieme, passages. Violiste en zangeres Julie kan daarin volledig haar gang gaan, en doet dat uiteraard ook op zodanige wijze als de compositie verlangt. De nummers zijn dan ook nog altijd behoorlijk compact; daarnaast wordt er ook goed op gelet dat alles voor de luisteraar nog goed te volgen is. Ook zorgen diverse intermezzo's nog voor een aangename adempauze; bovendien zijn deze ook nog sfeerverhogend. Als vergelijking vind ik Therion qua vibe wel een beetje in de buurt komen.

De eerste twee tracks van het album waren al via youtube te zien en te horen, en geven een goed beeld van waar Gone In April voor staat. Ik vind het twee van de betere tracks van het album, al haast ik mij er direct bij te zeggen dat ik vind dat er geen enkel slecht nummer op staat. Want met bijvoorbeeld Power To Heal en A Torch In The Night is ook helemaal niks mis. In diverse tracks valt vooral ook het virtuoze basspel van Di Giorgio op, die trekken extra mijn aandacht. Power To Heal en Haven springen er op die manier uit. Ook A Race With Time bevalt me, al zijn hier de tempo- en sfeer-wisselingen wel erg abrupt.

Iets dat ik wel nog af en toe uit mijn hoofd moet zetten is het gevoel dat ik bij het inzetten van de viool direct aan folk metal moet denken. De insteek is hier toch echt heel anders. Gone In April heeft overduidelijk zijn geluid gevonden, en weet dit ten opzichte van het voorgaande album verder uit te diepen. Al betekent dat hier op de nieuweling wel iets minder metal, en iets meer viool. Daarmee is de verrassing ten opzichte van mijn eerste ervaring met deze band er wel een beetje af, maar de gelaagdheid van de muziek en de kunde van de deelnemende muzikanten compenseren dat ruimschoots. De band werkt aan een eigen smoel, en doet dat voortvarend. Shards Of Light is in meerdere opzichten een geslaagd album.