Hands Of Orlac / The Wandering Midget - Split

• BandHands Of Orlac [IT], The Wandering Midget [FI]
• TitelSplit
• Release datum08-09-2017
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal, Psychedelische rock

Tracklist

01. Hands of Orlac – Curse of the Human Skull
02. Hands of Orlac – Per Asepra
03. Hands of Orlac – From Beyond the Stars
04. Hands of Orlac – Ad Astra
05. The Wandering Midget – Where We March The Vultures Follow

Het Italiaanse Cruz Del Sur label grossiert normaal gesproken in traditionele, epische heavy metalbands. Met deze split-release wordt het in puur muzikaal opzicht over een iets andere boeg gegooid. Hoewel, bij nader inzien past de muziek die hier wordt gepresenteerd qua sfeer en oubolligheid weer wel bij het label. Laat ik beide bands maar even snel voorstellen:

Hands Of Orlac is in 2009 ontstaan in Italië, maar de band verhuisde een paar jaar later naar Zweden. Tot nu toe bracht het kwartet twee albums uit. The Wandering Midget is afkomstig uit Finland, is in 2005 begonnen, en heeft sindsdien ook al twee albums op z'n naam. Beide bands musiceren in een richting die we doom zouden kunnen noemen, maar uiteindelijk zal blijken dat de verschillen groter zijn dan de overeenkomsten. Hands Of Orlac moet het hebben van een soort van psychedelische doomrock, terwijl de Finnen het houden bij klassieke, epische / doom metal.

Hands Of Orlac heeft vier titels in de aanbieding, met een gezamenlijke speelduur van bijna 23 minuten. Twee van die titels zijn volwaardige tracks en twee zijn een soort van instrumentale intermezzo's of bruggetjes. Per Aspera is een ruime minuut durende ambiente soundscape, Ad Astra is een bijna twee minuten durend, donker klinkend orgelstukje. Ik denk dat ik wel kan concluderen dat beide tracks hier weinig toevoegen. Ze zullen bedoeld zijn als sfeerverhogend, ik vind ze eerder een verpestende factor.

Toch weet de Italiaans-Zweedse combinatie bij vlagen wel degelijk te overtuigen. Met name From Beyond the Stars heeft zeker z'n momenten. De zangeres kwijt zich prima van haar taak, de mystieke sfeer komt in dit nummer wel goed over. Maar toch: Een retro occulte rockband-met-zangeres-en-fluit is op zich natuurlijk niks nieuws meer, Hands Of Orlac voegt dan ook niks te aan het genre. De karige productie helpt de beluisterbaarheid ook niet echt.

Van Where We March The Vultures Follow van het Finse The Wandering Midget (wat een bandnaam ook) word ik vervolgens een stuk vrolijker. Figuurlijk dan toch, want het blijkt een heerlijk klassieke doom metaltrack, die die heerlijk trieste, desolate sfeer zo verfijnd weergeeft. Raakvlakken zijn er met bijvoorbeeld Reverend Bizarre en Solitude Aeturnus, en eventueel met heel oude Candlemass.

Van de achttien minuten die het nummer duurt is er niet eentje te veel: de opbouw is goed verzorgd, het nummer bevat goede doomriffs, en de vocale voordracht is al net zo klassiek als de muziek: clean, zalvend, statig, en regelmatig met galm. Enerzijds drijft het nummer op voor de doom typerende herhalingen, anderzijds gaat op gezette tijden het tempo wat omhoog, zodat eventuele verveling geen kans krijgt. Al met een al een heerlijk dreigend nummer, waar de liefhebber van doom metal wel weg mee weet verwacht ik.

Zo is dit een split geworden met twee gezichten. Hands Of Orlac mag wat mij betreft in de spiegel kijken of ze wel op de goede weg zitten. Met de kennismaking met The Wandering Midget ben ik wel blij; ik ga van deze band eens wat meer materiaal opzoeken.