Hate Eternal - Upon Desolate Sands

• BandHate Eternal [US]
• TitelUpon Desolate Sands
• Release datum26-10-2018
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. The Violent Fury
02. What Lies Beyond
03. Vengeance Striketh
04. Nothingness of Being
05. All Hope Destroyed
06. Portal of Myriad
07. Dark Age of Ruin
08. Upon Desolate Sands
09. For Whom We Have Lost

Hate Eternal draait al weer zo'n twintig jaar mee in het brute death metal-wereldje. Met Erik Rutan als enige constante levert de band eind 2018 album nummer zeven af: Upon Desolate Sands. Naast inmiddels redelijk vaste waarde bassist J.J. Hrubovcak is drummer Hannes Grossmann (Triptykon, Dark Fortress, Nader Sadek, Obscura, Thulcandra, Necrophagist, en nog veel meer) deze keer de nieuwe aanwinst.

Kenners weten inmiddels dat dat voor het eindresultaat niet zo heel veel uitmaakt. De albums van Hate Eternal barsten altijd uit hun voegen van zowel bruutheid als muzikaal vakmanschap. Dat is hier niet anders. Direct vanaf opener The Violent Fury wordt je bedolven onder een verpletterende stroom death metal van de bruutste, maar ook meest technische soort.

Breaks en tempowisselingen vliegen je om de oren alsof het geen enkele moeite kost. Zonder de luisteraar tot rust te laten komen beuken de riffs op je in, vergezeld door al even bruut baswerk en nietsontziende drumpartijen. Je mag voor het eerst even naar adem happen tijdens het melodieuze slotakkoord van Vengeance Striketh, om vervolgens keihard in je gezicht te worden geslagen met het woest stampende begin van Nothingness of Being, dat overigens heerlijk dreigend traag is.

Onder anderen deze track heeft wat mij betreft wel een beetje een Morbid Angel vibe, die ik bijvoorbeeld ook in titelnummer Upon Desolate Sands een beetje terug hoor. Waar natuurlijk niks mis mee is. Het is juist de verpletterend groovende traagheid, of beter gezegd het ontbreken van pure snelheid die zorgt voor de dreigende atmosfeer. Dit kenmerk van de vroege jaren '90 death metal komt gelukkig regelmatig terug in de muziek van Hate Eternal.

Het is ook uitermate prettig dat die afwisseling er is, want een heel album op volle snelheid en slechts gebaseerd op brute krachtpatserij zou al gauw vervelen denk ik. Dat doet Upon Desolate Sands gelukkig niet. De muzikanten laten prima horen wat ze kunnen binnen de afgebakende regeltjes van compacte tracks; daarbinnen is echter van alle mogelijk. En dan is het knap dat deze nummers nog allemaal goed te volgen zijn ook. Hate Eternal is nog lang niet versleten!