Heretic - Underdogs Of The Underworld

• BandHeretic [NL]
• TitelUnderdogs Of The Underworld
• Release datum01-07-2016
• LabelVán Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Black metal, Dark rock / metal, Hardcore / punk

Tracklist

01. Burn The World
02. Blitzkrieg In Black
03. Overlords Of Sleaze
04. BlackMetalPunks
05. Hellbound Doomslut
06. Sexkommander
07. Godless Masters, Savage Bastards
08. Nuclear Pussy
09. Raw Infernal Bitchfuck
10. This Angels Bleeds Black

Het Brabantse gezelschap Heretic heb ik hier de laatste paar jaar regelmatig besproken. De band is al zo'n twintig jaar actief, en heeft zeker de laatste jaren een behoorlijk release-dichtheid. Al zijn de studio-albums misschien wat dun gezaaid, er is er net weer eentje uit, nummer vijf: Underdogs Of The Underworld.

Om de muzikale richting van Heretic te duiden laat ik misschien het best de band zelf aan het woord: het vierde nummer op dit album heet namelijk BlackMetalPunks (lekker meebrullen met die titel!). Mooier had ik het zelf toch niet kunnen bedenken. Black 'n' roll is eveneens een gangbare term in deze context, net zo goed als satanic sleaze. Hoe je het ook noemt, dit is muziek van mannen, voor mannen: stoer, rauw, ruig, vooral lomp.

Opener Burn The World laat al direct horen dat we met rauwe, donkere en logge muziek te maken hebben. De band speelt dan ook sinds een paar jaar met twee bassisten, en die bedoeling hoor je zeker terug in het lompe geluid. De rock 'n' roll/punk/metal-mix van Heretic zit nooit ingewikkeld in elkaar, beukt en swingt altijd als het spreekwoordelijke stel tieten, en kent regelmatig z'n catchy momenten (Godless Masters, Savage Bastards). Het is rauw, smerig, vuig, energiek, maar ook pakkend, tot op het verslavende af bijna (die gitaarlijntjes). De eerste paar nummers op het album voelen vertrouwd aan als een paar ouwe versleten schoenen.

Bij Sexkommander veer ik even op: dit is een Metallica-worship (ten tijde van Kill 'm' All) van de bovenste plank. Maar ja, was dat in die tijd niet ook gewoon rock 'n' roll punk? Het is dan ook niet zo dat dit nummer nou zoveel afwijkt van wat Heretic normaal doet, maar ik vond de vergelijking wel opvallend. Grappig genoeg wordt in het volgende nummer nog een keer die associatie van stal gehaald (Masters! Masters!, vul het zelf maar in). Al gaat de muzikale vergelijking hier natuurlijk niet op.

Nu is Heretic gewoon zo'n band die lekker z'n eigen gang gaat, en dat ook vooral moet blijven doen. Live is dit een band die garant staat voor een feestje, de band moet het dan ook vooral hebben van gedrevenheid en energie. Zolang dat op CD - en dat is hier zeker het geval - ook overkomt vind ik daar niks mis mee. Wel vind ik Underdogs Of The Underworld naar het einde toe wat minder worden. Met gejaagde nummers als Nuclear Pussy en Raw Infernal Bitchfuck (met weer een hint naar Metallica) maakt Heretic er zich wel wat makkelijk van af vind ik. Wanneer dan in afsluiter This Angels Bleeds Black, Black Sabbath's Children Of The Grave nog even wordt afgeraffeld ben ik blij dat het album is afgelopen.

De lomere, zwaardere sound van de eerste nummers bevalt mij persoonlijk een stuk beter dan de laatste drie tracks van het album. Desalniettemin zal Heretic bij mij niet gauw een onvoldoende scoren. Daarvoor vind ik de bedoelingen van deze band te puur en eerlijk. Ik heb wel een zwak voor Heretic.