Krokus - Big Rocks

• BandKrokus [CH]
• TitelBig Rocks
• Release datum27-01-2017
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Hardrock

Tracklist

N.I.B.
Tie Your Mother Down
My Generation
Wild Thing
Rock'n Roll
The House of the Rising Sun
Rockin' in the Free World
Gimme Some Lovin'
Whole Lotta Love
Summertime Blues
Born to Be Wild
Quinn the Eskimo
Jumpin' Jack Flash
Back Seat Rock'n Roll

Recentelijk heb ik Gotthard een paar keer opgehemeld als zijnde de beste Zwitserse hardrockband. Daarbij ben ik volledig voorbijgegaan aan het bestaan van Krokus, een band die nota bene al debuteerde in 1976. Ik heb hun muziek wel eens voorbij horen komen, maar hun AC/DC-achtige hardrock - waarvan ik de band dan ken - heeft me nooit bovenmatig kunnen bekoren. De stelling uit de eerste zin hou ik dus nog maar even gehandhaafd. Of zou het nieuwe album Big Rocks daar verandering in kunnen brengen?

Kort door de bocht: nee! Inderdaad, met een uitroepteken zelfs. Big Rocks is namelijk een album met covers, zo blijkt ook al snel uit de songtitels. Ook blijkt al snel dat niet alleen de songkeuze verre van gewaagd of origineel is - type dertien in een dozijn - maar dat ook de uitvoeringen zo vlak en inspiratieloos klinken dat ik daar niet warm of koud van wordt.

Het feest der vermeende herkenning begint al slecht met het verkwanselen van Black Sabbath's N.I.B. Het zal ongetwijfeld speels bedoeld zijn, maar damn, zo'n geweldig nummer van een van de grootste metalbands ooit, breng je toch niet terug tot een grap van pak 'm beet anderhalve minuut. Ik besluit ter plekke dat Krokus nu wel heel erg z'n best moet gaan doen om dit goed te maken. En dat lukt dus gewoon niet.

De nummers zelf zijn van begin tot eind uiteraard al bekend van hier tot Tokyo, en worden, eerlijk is eerlijk, door Krokus in technisch opzicht vlekkeloos uitgevoerd. Maar elke bezieling en elementaire emotie van de originele nummers wordt hier volledig genegeerd. Of in elk geval zeker niet gereproduceerd. En daar gaat het toch om bij muziek: - tenminste bij mij wel - wat je er bij voelt.

Nou, ik voel hier maar 1 ding: plaatsvervangende schaamte. Zo'n gerenommeerde band, die normaal gesproken kan buigen op kwaliteiten die de liefhebbers van klassieke rock en metal zeker zullen bekoren, die hartstochtelijke klassiekers gevoelloos om zeep helpt; dat is wat ik vind van Big Rocks. Big Rocks? Big Sucks! zul je bedoelen!