Lacuna Coil - Sleepless Empire

• BandLacuna Coil [IT]
• TitelSleepless Empire
• Release datum14-02-2025
• LabelCentury Media Records [DE]
• PromotorOktober Promotion [DE]
• Genre Alternative metal, Groovemetal, Symfonische metal

Tracklist

01. The Siege
02. Oxygen
03. Scarecrow
04. Gravity
05. I Wish You Were Dead
06. Hosting The Shadow
07. In Nomine Patris
08. Sleepless Empire
09. Sleep Paralysis
10. In The Mean Time
11. Never Dawn

Lacuna Coil begon ooit als zoveelste melodieuze symfonische / gothic metalband-met-zangeres, en met succes. Gaandeweg moest ook de Amerikaanse markt veroverd worden, en werd het geluid nog meer daar op toegespitst (met Shallow Life uit 2009 als dieptepunt). Gelukkig niet voor al te lang, want daarna verlegde de Italiaanse band de bakens naar meer eigentijdse metal. Wat mij betreft waren de uitstekende albums Broken Crown Halo (2014) en vooral Delirium uit 2016 zo'n beetje het breekpunt. Black Anima (2019) borduurde daar nog uitstekend op voort, maar toen leek er toch weer een beetje de klad in te komen.

Tussendoor verschenen twee uitgebreide live-registraties, en een remake van Comalies, oorspronkelijk uit 2002. Een echt nieuw album werd even vooruit geschoven, en moest wachten tot begin 2025, bijna zes jaar na Black Anima. In de tussentijd (hoe toepasselijk: In the Mean Time was de tweede) werden we gedurende 2024 wel op de hoogte gehouden middels de release van singles, die uiteindelijk ook op het nieuwe album terecht zouden komen. Ik was dus best benieuwd naar Sleepless Empire.

En dan moet ik na een eerste beluistering al snel tot de conclusie komen dat Sleepless Empire eigenlijk een mix is van oud en nieuw. Er zijn tracks die terugvoeren naar de succesvolle vroege jaren '00, zoals albumopener The Siege al meteen blootlegt; tegelijk wordt er ook ingehaakt op de eigentijdse metal-stijl, zoals de tweede track Oxygen laat horen. Meteen een soort van tweedeling in de eerste twee nummers van het album. Opbouw en sound zijn weliswaar vergelijkbaar, maar de afwijkende insteek van beiden is ook evident. Hinkt Lacuna Coil op twee gedachten?

Scarecrow (weliswaar een beetje metalcore) en I Wish You Were Dead belichamen de 'oude' Lacuna Coil, terwijl Hosting The Shadow (met gast-brul van Lamb Of God's Randy Blythe) toch ook niet heel overdreven heavy uit de hoek komt - het door Scabbia gezongen refrein is zelfs best catchy te noemen. Ook In Nomine Patris vind ik niet uitgesproken aansluiten op het meer recente materiaal van de band. Titelnummer Sleepless Empire vind ik een aangename compositie, die zeker z'n krachtige momenten kent. Vooral de inmiddels overbekende tweeledige zang doet het hier erg goed.

Ik denk dat ik eigenlijk wel een beetje teleurgesteld ben in dit nieuwe album. Ik had gehoopt en / of verwacht dat zou worden doorgebouwd op de laatst verschenen studio-albums, maar daar heeft Lacuna Coil niet zomaar voor gekozen. Ik hoor veel 'oude' elementen voorbij komen, waarbij ik het idee heb dat de band niet vol heeft durven kiezen voor het 'nieuwe' geluid. Er is in de wereld natuurlijk ook veel gebeurd in de zes jaren sinds het vorige album. Heeft corona iets met de band gedaan? Durven ze het veilige oude niet los te laten? Ik weet het niet, maar het heeft in mijn beleving niet geleid tot het beste album dat Lacuna Coil nu had kunnen maken ....