Loading...

Litost - Pathos

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 03-05-2023

Tracklist

01. Tromba
02. Espectro
03. Vigilante del abismo
04. Emboscada
05. Simún
06. Barján de Céfiro
07. Vendaval
08. Galerna

litost is afkomstig uit Valencia, Spanje, en onder die naam actief sinds 2015. Pathos is hun tweede album, opvolger van Ethos uit 2019, en mijn kennismaking met deze band.

litost is een term uit de filosofie, een staat van kwelling veroorzaakt door de plotselinge aanblik van iemands ellende, zoals uitgelegd door de Tsjechische auteur Milan Kundera, een van de belangrijkste voorlopers van de filosofische discussie over deze term. Natuurlijk neemt Litost (de band) die essenties ter harte met de thematische aanpak van hun albums.

Hierop brengen de Spanjaarden overwegend snelle, zwartgeblakerde metal; uiterst sfeervol. Het opvallendste aspect binnen de muziek vind ik dat de vocalen weinig aandacht opeisen. De zang bestaat uit een gekweld klinkende krijs, die dan weer wel uiterst effectief wordt ingezet. Daarnaast zijn drie van de acht tracks volledig instrumentaal, al bevatten de overige nummers ook langere instrumentale passages.

In het geval van Vigilante Del Abismo betreft het een donker, orkestraal intermezzo, terwijl Barján De Céfiro een Oosters werkstukje is. Beiden zeer afwijkend van de rest van het materiaal dus. Bijzonder genoeg is Vendaval een 'normale' track die uit z'n voegen barst van de black metal-riffs en retesnel drumwerk; maar dus zonder zang. Naast de verschillende intermezzo's laat ook afsluiter Galerna een lang, ingetogen midden-gedeelte horen, dat een zeer atmosferische werking heeft.

De basis van deze muziek is toch een vrij traditionele black metal-structuur. Gitaren zijn dissonant, melodramatisch en repetitief, waardoor de aanwezige melodie in dat specifieke kader geplaatst kan worden. De welbekende chaotisch klinkende gitaarmuur wordt daarin bijgestaan door een snelle ritmesectie die zorgt voor een solide ondergrond. Het tweede belangrijke ingrediënt van litost's muziek bestaat uit de niet-metalen invulling, die zorgt voor het atmosferische aspect.

Beide elementen lijken me voor de band even belangrijk, de (black) metal lijkt daarin 'slechts' een onderdeel van een groter geheel, in elk geval niet het doel zelf. Dat levert in eerste instantie een verwarrende luisterervaring op - het duurt even voor het kwartje valt. Als geheel vind ik het toch wel een boeiend concept. Ik verwacht dat de doorgewinterde black metal-fan hier ook wel mee uit de voeten kan.

Pedro Soriano - bass

Daniel Molina - drums

Manri - guitars

Joaquín García - guitars