Mantar - Ode To The Flame

• BandMantar [DE]
• TitelOde To The Flame
• Release datum15-04-2016
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Carnal Rising
02. Praise The Plague
03. Era Borealis
04. The Hint
05. Born Reversed
06. Oz
07. I Omen
08. Cross The Cross
09. Schwanenstein
10. Sundowning

Van het Duitse duo Mantar besprak ik ruim twee jaar geleden hun debuutalbum Death By Burning. Eigenlijk ben ik deze band - laat ik het zo toch maar noemen - sindsdien een beetje uit het oog (en oor) verloren, dus ik ben stiekem wel blij met deze update: sinds 15 april hebben ze een tweede album uit: Ode To The Flame. De band is inmiddels ook opgepikt door Nuclear Blast. Maar snel luisteren dus!

Met een 'beperkte' bezetting van slechts drums, gitaar en zang kun je natuurlijk geen al te verrassende veranderingen verwachten, zou je zo denken. Mantar laat echter horen dat je toch ook met dit instrumentarium enorm kunt variëren. Waarom het label de muziek van deze band nog altijd wegzet als een mengeling van black metal, doom en punk is me een raadsel, daarmee doen ze Mantar echt te kort vind ik. Want dit duo heeft zo veel meer in hun muziek zitten! Eigenlijk vind ik het zelfs wel lastig om er een labeltje op te plakken.

Ok, de muziek is vrijwel constant log en hard, en de nummers zijn verpakt in een moddervet geluid; dat is zo goed als een constante. Hoewel, ook daar is wel weer een uitzondering op, zoals het in deze context bijna gevoelige, ballad-achtige The Hint (met orgel!) laat horen. Buiten dat zijn het toch vooral termen als sludge, doom en stoner die ik zou gebruiken om deze muziek te omschrijven. Dat dat ook tot een pakkende 'hit' kan leiden laat Era Borealis horen. Met een catchy en uiterst meebrulbaar refrein blijft deze wel even in je kop zitten. "This is Era Borealis, this is death uber alles!", met slechts begeleiding van de kick-drum lijkt me een geheide monsterhit voor op de festivalweide!

Daar waar het album nog begint met een paar heuse knallers hoef je echt niet bang te zijn dat Mantar maar een enkel of een paar kunstje(s) kent. Zoals gezegd wordt er meer dan voldoende afgewisseld, zodat Ode To The Flame een behoorlijk dynamisch album is geworden. Van bijna ingetogen stukken, via donkere, slepende passages en groovende stoner (single Cross The Cross, afsluiter Sundowning), tot het hardste beukgeweld: Mantar beheerst het allemaal. Soms zelfs binnen een nummer (Schwanenstein, met black-invloeden). En weet het ook nog eens te verpakken in sterke nummers, want een slecht nummer zul je op dit album niet tegen komen! Als voorbeeld voor de reikwijdte van de band hoef je eigenlijk alleen de laatste drie tracks van het album te beluisteren, daar zit al zo veel in!

Tel daar nog bij op dat de band er ook in productioneel opzicht een stuk op vooruit is gegaan, met meer oog voor detail. Het al genoemde orgel is daar een goed voorbeeld van, maar de muziek klinkt sowieso wat gestroomlijnder. Zonder dat dat ten koste gaat van de rauwheid, want die is nog volop aanwezig! De muziek van Mantar rookt, rockt en ronkt, en wordt met vuur en passie gebracht. Ode To The Flame is een aanwinst voor iedereen die van rauwe, lompe en zwaar op de maag liggende rock houdt!