Loading...

Motsus - Oumuamua

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 05-06-2018

Tracklist

1. Kings And Queens
2. Warm
3. Freddy
4. Exploder (Part I)
5. Hoochy Woochy
6. Tin Men

Allereerst mijn excuses aan de heren van het Belgische Motsus dat hun promo zo lang op de plank heeft liggen verstoffen. Ik steek de hand in eigen boezem vanwege een zekere mate van onderschatting; die met terugwerkende kracht niet verdiend is gebleken. Weliswaar is Motsus de zoveelste band die zich bezig houdt met volvette sludgy stoner, maar ik ben er inmiddels achter dat ze dat op zodanige wijze uitvoeren dat enige aandacht zeker op z'n plaats is.

Afkomstig uit de West-Vlaamse polderstad Oudenburg, ontstond dit driekoppige sonische monster in de herfst van 2012. Ze brengen - in eigen bewoordingen - instrumentale polderrock: een mix van zware stoner riffs, hedendaagse sludge en old-school heavy rock. Het geluid is rauw, sinister en donker. Met een geweldige doe het zelf-houding begonnen ze de undergroundscene plat te walsen, en deelden ze het podium met uiteenlopende bands als Brutus, Fire Down Below, Briqueville en Tangled Horns. Gewapend met een eerste zelfgeschreven EP (oktober 2014, zeer eigenwijs getiteld Demo II) werd vervolgens heel Vlaanderen letterlijk plat gespeeld.

Begin 2018 was het dan tijd voor Motsus om een eerste volledige (concept)album uit te brengen: Oumuamua. De zwaar ronkende maar toch altijd groovende stoner van dit album glijdt verrassend gemakkelijk en verrukkelijk naar binnen. Weliswaar is de sfeer overwegend onheilspellend, en de muziek bij vlagen verpletterend (Exploder (Part I), die basgitaar!); ook een wat psychedelisch, soms zelfs spacy tintje (Hoocy Woochy) geeft de muziek wat ademruimte.

Het ruimtelijke thema wordt duidelijk wanneer ik de betekenis van de albumtitel heb opgezocht: Oumuamua is een interstellair object, waarvan wordt verondersteld dat het al al honderden miljoenen jaren in alle eenzaamheid door de Melkweg zou zwerven. Een thematiek die de al even zwevende en avontuurlijke muziek van Motsus op het lijf geschreven is! Overigens geeft de band zelf in afsluiter Tin Men door middel van een vocale sample ook de nodige uitleg over deze thematische insteek.

De opeenstapeling van riffs, vaak zich herhalende thema's dreigt af en toe net iets te veel van het goede te worden; precies op dat moment slaat het trio toe met een (onverwachte) tempowisseling of omslag in ritme. Motsus voelt haarfijn aan wat de liefhebber van deze lompe muzieksoort wil horen, ik vermoed dat het trio muzikanten zelf ook enorme stoner en sludge-liefhebbers zijn. Ik heb me in elk geval een dik half uur heerlijk laten meevoeren in de aantrekkingskracht van Motsus en hun Oumuamua. Vette aanrader!

Wouter Verhelst - Bas

Tom Maene - Gitaar

Wouter Velle - Drums