Nem-Q - Fault Lines (Subduction Zone)

• BandNem-Q [NL]
• TitelFault Lines (Subduction Zone)
• Release datum19-02-2016
• LabelRVPrecords [NL]

Tracklist

01. Inner Struggle
02. Shooting Stars
03. Vanity
04. Desaturate

Van de progressieve rock/metalband van eigen bodem Nem-Q besprak ik eerder al het album 301.81, een aangename kennismaking. De band is volop bezig voor een aanstaand nieuw album Fault Lines, dat aan het eind van dit jaar moet gaan verschijnen. Deze nieuwe EP Fault Lines (Subduction Zone) is te beschouwen als het eerste deel van dat nieuwe album. Deze EP is opgenomen door de band zelf (met name drummer Twan Bakker, al dan niet toevallig ook de labelbaas van RVPrecords) en gemixt en gemasterd door Dennis Geraads. Hieronder alvast even iets over het concept van Fault Lines:

Het nog te verschijnen album Fault Lines zal bestaan uit twee EP’s met de subtitels Subduction Zone en Terranes. Een 'fault line' betekent breuklijn. De cover van de EP Subduction Zone laat een hart zien, in tweeën gedeeld door een breuk. Hiermee wordt niet alleen de splitsing van het album aangeduid, maar geeft het ook de persoonlijke tweestrijd weer van keuzes en gevolgen. Een soort botsing, vandaar dat gekozen is voor de titel Subduction Zone; een botsing tussen twee tektonische platen, zoals bij een aardbeving. De tweede EP zal de subtitel Terranes krijgen: het ontstaan van nieuw terrein na een aardverschuiving. Terranes zal niet als aparte EP te verkrijgen zijn, het is de bedoeling dat deze cd wordt samengevoegd met Subduction Zone, zodat Fault Lines als 1 album verschijnt.

Ok, dan nu over naar de muziek, want daar moet het toch uiteindelijk over gaan. Nem-Q staat voor gemakkelijk in het gehoor liggende progressieve muziek, ergens tussen rock en metal in wat mij betreft. Ik heb het idee dat mijn bezwaar over het vorige album enigszins verholpen is: de productie is hier wat pittiger, de power die het vorige album ontbeerde hoor ik hier wel terug. Gebleven is de gelaagdheid van de muziek, die daarmee nog beter tot uiting komt. Wanneer ik naar opener Inner Struggle luister hoor ik dat alles keurig in balans is. Van de hakkende riffs, via de groovende bas en het ritmische drumwerk, tot aan de sferische toetsenlaag en de melodieuze, cleane zangstem: elk element heeft z'n plaats zonder dat er ook maar eentje op de voorgrond treedt. Ik denk dat dat de grootste pre is voor de prettige beluisterbaarheid van deze muziek.

Shooting Stars is hierna te soft, te ingetogen voor mijn smaak, hier kan ik gewoon niet zo veel mee. Ik vind het over de hele lengte van zo'n nummer te vlak om te kunnen boeien. Gelukkig doet Vanity het hierna een stuk beter. De gitaren scheuren weer - al is het in eerste instantie nog niet zo hard. Dit nummer kent wat mij betreft een fraaie opbouw, ik blijf dan ook geboeid luisteren naar wat komen gaat. Goed gedaan! Achteraf bekeken vind ik dit het beste nummer van deze EP. Het korte Desaturate vind ik als slotstuk wat raar, en weinigzeggend. Het klinkt mij eerder in de oren als een intermezzo, of een intro, maar ja, voor wat? Mogelijk maakt het vervolg later dit jaar dat duidelijk...

Eerlijk gezegd vind ik twee sterke nummers een wat magere oogst na ruim twee jaar arbeid. Of, zo je wil, een mager vooruitzicht op een aanstaand album, zeker nu ik weet dat dit al de eerste helft is. Fault Lines (Subduction Zone) bestempelen als tegenvaller gaat me wat ver, maar ik had echt meer verwacht. Er is op zich niks mis met hetgeen hier in muzikaal opzicht geboden wordt, ik vind het gewoon wat weinig.