Opia - I Welcome Thee, Eternal Sleep

• BandOpia [GB]
• TitelI Welcome Thee, Eternal Sleep
• Release datum25-04-2025
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• PromotorHold Tight PR [GB]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. These Pristine Memories
02. On Death's Door Part I
03. Man Proposes, God Disposes
04. The Fade
05. The Eye
06. Days Gone By
07. Silence
08. On Death's Door Part II

Opia is een gothic doom metalband die balanceert op de grens tussen atmosferische schoonheid en verpletterende zwaarte. Inderdaad, zoals het in mijn beleving goede doom betaamt. De band, opgericht in het Verenigd Koninkrijk in 2022 (hoewel, met zangeres Tereza uit Praag en toetsenist Jorge van de Canarische Eilanden kun je zelfs spreken van een internationaal gezelschap) combineert het broeierige gewicht van death / doom met spookachtige, etherische melodieën en creëert zo een geluid dat even introspectief als krachtig is. I Welcome Thee, Eternal Sleep is het (verrassend sterke, verklap ik alvast) debuutalbum.

Niet heel onbekend voor het genre zijn thema's als sterfelijkheid, wanhoop, depressie en verdriet. I Welcome Thee, Eternal Sleep is een diep atmosferische plaat, waar trage, verpletterende tempo's zich vermengen met etherische melodieën die beklijven. Door de uitermate interessante songwriting en de evocatieve sfeer biedt Opia's debuut een kijkje in de meest sombere aspecten van de geest, en legt de melancholische schoonheid vast in de acceptatie van het onvermijdelijke.

Schatplichtigheid aan de klassieke Britse doom-drie-eenheid mag dan onvermijdelijk zijn, Opia is (gelukkig!) echt wel meer dan dat. Met genoemde zangeres Tereza heeft Opia een hoofdprijs in handen, zij schakelt schijnbaar moeiteloos tussen clean, scream en grunt, een ware attractie! Direct vanaf het begin van On Death's Door Part I (These Pristine Memories is 'slechts' een kort ingetogen intro) ben ik onder de indruk van Opia. Man Proposes, God Disposes gooit het net iets meer over de gothic- dan doom-boeg, en laat een angstaanjagende somberheid horen. Prachtig!

The Fade (met indringend refrein) en The Eye (met een lomp dreigend slotakkoord) zijn dan twee tracks die zo goed laten horen hoe fraai doom metal kan zijn. De (bijna) perfecte wisselwerking tussen log, zwaar en rauw enerzijds, en gevoelig, sfeervol anderzijds; echt, heel veel beter wordt het niet! Daarbij hoort ook een compliment voor de toetsen-arrangementen, die hier van elementair belang zijn, een serieus sterk onderdeel! Afsluiter On Death's Door Part II weet ook wel raad met dynamiek, want een double bass-drum-passage en blastbeats te midden van atmosferische doom doet je als luisteraar zeker even opveren.

Ik houd er dus echt van wanneer ik zo verrast wordt met een band / album dat ik nog niet kende. Opia heeft me met hun debuut zwaar onder de indruk gebracht, dit moet echt wel een van de betere doom-platen van 2025 zijn / worden. Ik heb eigenlijk maar één puntje van kritiek: het album duurt echt veel te kort!