Loading...

Ossaert - Pelgrimsoord

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 09-08-2021

Tracklist

01. De Geest en de Vervoering
02. De Val en de Beroering
03. De Nacht en de Verdwijning
04. De Dag en de Verschijning

Uit de koude weiden van het geïndoctrineerde Nederlandse stadje Zwolle komt de black metal entiteit Ossaert. Twee jaar geleden gesticht door veelkunner P. (ook zanger bij Shagor) kwam hij al snel met debuutalbum Bedehuis (2020). Een kleine anderhalf jaar later is de opvolger Pelgrimsoord een feit, opnieuw tot stand gekomen met de hulp van drummer en geluidstechnicus W. (Laster, White Oak, en nog veel meer).

Gevoed door haat en walging jegens al het heilige, schakelt Ossaert naadloos tussen woeste zwartgeblakerde, roofzuchtige agressie en contemplatieve melodieuze passages. Het is een dynamiek die toch wel gekend is binnen de rijke Nederlands(talig)e (post) black metal-scene. Een muur van geluid die onbarmhartig doorbeukt, vermengd met een subtiele maar alomtegenwoordige macabere schoonheid, op zijn eenzame reis door hel en verdoemenis.

Heel veel mooier had ik het zelf toch niet kunnen omschrijven, maar bovenstaande (vrij vertaalde) claims uit de promo-tekst zal ik toch zeker niet ontkennen, en meng ik dan ook graag met mijn eigen waarneming. Beukgehalte en beklemmende atmosfeer gaan tot aan perfectie grenzende samensmelting hand in hand. Met vier uitgerekte composities - tien minuten is zo'n beetje het gemiddelde - wordt met name door middel van die atmosfeer de spanning opgezocht. Atmosferisch slepende passages zijn daarbij een onmisbaar element, dat door Ossaert efficient wordt ingezet.

Pelgrimsoord laat zich het best beluisteren als een donkere plechtige mis, waarin de ketterse hartstocht in optima forma wordt uitgedragen. Ziedende, uiterst zwarte passages, voorzien van een angstaanjagende vocale voordracht, laten de boosaardige kant van deze muziek goed naar voren komen. Maar natuurlijk is er meer. Pakkende hoempa-blast-passages (ik ga vanzelf met m'n hoofd meeschudden) en een melodieuze leadgitaar zorgen voor een zekere toegankelijkheid. Zelfs de basgitaar-partijen komen hier goed naar voren, en dat lijkt me niet voor niks, want ze rommelen en grommen echt heerlijk weg. Daarnaast wil ik ook de behoorlijk intelligente teksten zeker even benoemen; mocht je daar voor open staan een absolute meerwaarde!

Ossaert benadrukt hoe goed de Nederlandstalige black metal-scene wel niet is. Zonder al die bands over een kam te willen scheren vind ik het opvallend hoe goed veel van die bands hun zaakjes op orde hebben. Sterke composities, strakke productie, duidelijke thematiek en teksten; al met al een goed doordachte indeling en invulling van een album. Ik mag hier graag naar luisteren!

P. - Bass, Guitars, Vocals

W. - Drums