Ossuary Anex - Holy Blasphemition

• BandOssuary Anex [RU]
• TitelHoly Blasphemition
• Release datum26-09-2018
• LabelXtreem Music [ES]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Revelation of the Inquisition
02. Divine Chastisement
03. Blasphemous Apparition
04. Werewolves in Cassocks (re-recorded)
05. Revelation of the Inquisition (instrumental)

Het Spaanse label Xtreem heeft een neusje voor - hoe kan het ook anders - extreme metalbands van over de hele wereld. Of het nou snoeiharde thrash of brute death metal is, je kunt er van op aan dat de releases bikkelharde metal, maar ook altijd kwaliteit leveren. Vandaar ook dat ik gerust de uitdaging van het mij onbekende Ossuary Anex aandurfde. Ik kende deze Russische band nog niet, maar deze blijkt al te bestaan sinds 2008, en al twee langspelers te hebben uitgebracht in 2012 en 2106. Vorige maand kwamen ze met een splinternieuwe EP op de proppen: Holy Blasphemition.

De basgitaar waarmee albumopener Revelation of the Inquisition begint trekt al direct de aandacht, dit is geen standaardvoer. De death metal die we krijgen voorgeschoteld zit goed doordacht en ook zo uitgevoerd in elkaar. De heren muzikanten hebben onmiskenbaar de nodige technische bagage opgedaan, evenals compositorisch inzicht. Deze death metal is zeker niet over the top technisch, eerder op de old school manier, waarbij je mag denken aan Death-achtige toestanden, of dichter bij huis: Pestilence. Zo'n beetje de klassieke Amerikaanse school zeg maar.

Enig minpuntje hierbij vind ik persoonlijk de wat eentonige vocalen. Op zich is de stem prima aan te horen, maar wat afwisseling had geen kwaad gekund. Waar de muziek zelf vol van zit ontbeert de zang; hoe ironisch. Ossuary Anex weet zich op deze manier evengoed een behoorlijk eigen smoel te tonen. Uiteraard zijn er de al genoemde en voor de hand liggende vergelijkingen, maar dat is slechts bedoeld om de stijl aan te geven. De band is zelf goed genoeg om niks na te hoeven apen.

Ik denk dat de laatste twee nummers Werewolves in Cassocks (een remake van een track van hun voorgaande album) en het instrumentale Revelation of the Inquisition - met (opnieuw) een belangrijke rol voor de basgitaar - het beste laten horen waar deze band allemaal toe in staat is. Lekker vlot, redelijk bruut, onvoorspelbaar in de breaks en tempowisselingen, met min of meer onverwachte stops en starts. De adequate productie is hierbij overigens een pre.