Pantheist - Closer To God

• BandPantheist [GB]
• TitelCloser To God
• Release datum03-12-2021
• LabelMelancholic Realm Productions [GB]
• Genre Doommetal, Drone / Ambient

Tracklist

01. Strange Times
02. Erroneous Elation
03. Wilderness
04. Of Stardust We Are Made (And To Dust We Shall Return)

Toetsenist en zanger Kostas Panahiotou (Clouds, Landskap, Pantheist, Aphonic Threnody, Crippled Black Phoenix, Wijlen Wij) heeft zijn sporen in de zware muziekscene al ruimschoots verdiend. Ik maakte begin 2018 kennis met het internationale gezelschap Towards Atlantis Lights, middels hun debuutalbum Dust Of Aeons, waarop deze van oorsprong Griekse muzikant, zanger en componist mij voor het eerst opviel. In de zomer van vorig jaar verscheen daar een opvolger van, terwijl afgelopen december ook een nieuw album van Pantheist uit kwam. Over deze Pantheist had ik het nog niet eerder gehad, dus dat gaat nu gebeuren met hun zesde studio-album Closer To God.

Een langdurige en vreugdeloze lockdown; de geest van Ennio Morricone; de soundtrack van eindeloos gespeelde videogames; een onvervulde behoefte aan verbinding; een scherp besef van de zinloosheid van dit alles... Dat zijn enkele van de ingrediënten die hebben geleid tot de totstandkoming van Closer To God. Geïnspireerd door vreemde stemmingen tijdens de pandemische lockdown, verzamelde Kostas een internationale line-up van getalenteerde muzikanten verspreid over drie landen en twee continenten - logisch ook, want wie heeft fysieke nabijheid nodig in tijden van sociale afstand?

Met de in de VS gevestigde muzikanten Jeremy Lewis (gitaar, Mesmur) en John Devos (drums, Mesmur), de Franse gitarist Frederic Laborde aka Nereide (Hidden in Eternity) en de Welshe bassist Matt Strangis (Doubtsower), is het nieuwste album van Pantheïst een relatief kort album geworden. Wat begon als een idee om één lang nummer op te nemen in de trant van Skepticism's Aes, leidden de opnames al snel tot de creatie van een symfonisch, cinematisch, atmosferisch doom-full-length album, bestaande uit vier behoorlijk diverse tracks. Elementen van postrock, ambient, subtiele prog-texturen en symfonische instrumentale stukken zorgen voor interessante muzikale plaatjes.

De eerste track Strange Times is uiteraard de grote blikvanger met z'n speelduur van bijna 24 minuten. Het toppunt van epiek, met een filmische reikwijdte, druipend van emotie en doordrenkt met sterke, gedenkwaardige melodieën. Een soort van doom-light, wisselend tussen zware passages met logge riffs en de diepe grunt van Kostas, en symfonische en ambiente passages die daar tussendoor zorgen voor ademruimte. Wat een gaaf nummer!

Erroneous Elation is een soort van intermezzo - het zou prima kunnen dienen als intro voor een film - waarna Wilderness opnieuw een prachtige doom-uiting is, de tweede epische track van Closer To God. Lekker heavy, voorzien van heerlijke melodieuze gitaarleads en - verrassende - cleane zang. Zoals het de betere doom betaamd een fraaie wisselwerking tussen zwaar, log en beukend enerzijds, en ingetogen, tot aan bijna dromerig als tegenwicht.

Ik kan nog heel veel woorden besteden aan hoe prachtig deze muziek is, maar beter laat ik deze vooral voor zichzelf spreken - luister en geniet: