Phil Campbell And The Bastard Sons - The Age Of Absurdity

• BandPhil Campbell And The Bastard Sons [GB]
• TitelThe Age Of Absurdity
• Release datum26-01-2018
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre (Blues)Rock, Hardrock

Tracklist

01. Ringleader
02. Freak Show
03. Skin and Bones
04. Gypsy Kiss
05. Welcome To Hell
06. Dark Days
07. Dropping The Needle
08. Step Into The Fire
09. Get On Your Knees
10. High Rule
11. Into The Dark
12. Silver Machine (Hawkwind cover) (bonus)

Ik denk niet dat ik veel hoef te vertellen over Phil Campbell. Als je ruim 30 jaar bij de grootste rock ’n roll band ter wereld hebt gespeeld, dan heb je je sporen al wel verdiend. Nadat op 28 december 2016 boegbeeld Lemmy het leven liet was dit ook bijna meteen het einde van Motörhead. Mickey Dee vond al snel een vrijgekomen drum kruk bij Scorpions. Betekent dit dan het einde aan de muzikale loopbaan van Phil Campbell?

Gelukkig heeft Phil in zijn vrije tijd ook nog een privé leven gehad en er van genoten. Drie zonen heeft hij samen met zijn vrouw groot gebracht: Todd, Dane en Tyla. En laten dat nou zijn figuurlijke en muzikale Bastard Sons zijn. Als zanger is Neil Starr (bekend van Dopamine en Attack!Attack!) aangetrokken, en zo heb je voor je het in de haten hebt een heuse band bij elkaar.

In 2016 is er al een 5-track EP (Phil Campbell and The Bastard Sons) verschenen, met dit materiaal hebben ze toen al enkele shows en op festivals gespeeld. Samen met Saxon hebben ze eind 2016, en met Guns N’ Roses in 2017 door Europa getoerd. Na ook in 2017 op Hellfest, Sweden Rock and Download Spain te hebben gestaan, konden ze tijd vinden om hun debuutalbum op te gaan nemen.

Omdat ook hun thuisbasis in Wales ligt, lag het voor de hand dat ze ook daar de plaat hebben opgenomen, Rockfield- en Longwave Studios, en de plaat is verder persklaar gemaakt door Romesh Dodangoda. Sinds eind januari ligt het nieuwe album in de schappen: The Age Of Absurdity, elf nummers en 41 minuten kort worden we getrakteerd op vuige bluesy rock ’n roll (met soms een klein Motörhead randje).

Bij de eerste tonen van opener Ringleader fronste mijn wenkbrauwen licht op, oh wacht dat is dat Motörhead randje, en gaat duchtig verder van start. Een lekker up-tempo nummer. Eigenlijk staat er geen ‘minder’ nummer op deze plaat, al zou het gaspedaal soms net iets verder ingedrukt mogen worden wat mij betreft, zeker tegen het einde van de plaat. Eigenlijk jammer dat ze het wat rustige Into The Dark als afsluiter hebben genomen, desalniettemin is het wel een goed nummer. Overigens staat er in de vorm van de Hawkwind cover Silver Machine nog een ode aan Lemmy als bonus op het album.

Goed te horen is dat de band qua schrijven al wel progressie heeft gemaakt. Op de EP klonk het allemaal nog wat voorzichtig. Als ze dit niveau kunnen aanhouden dan kunnen we misschien nog wel enkele jaren van deze band genieten. Precies deze week speelt het gezelschap in Nederland, snelle beslissers grijpen hun kans!