Protokult - No Beer In Heaven

• BandProtokult [CA]
• TitelNo Beer In Heaven
• Release datum08-08-2014
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]

Tracklist

01. Get Me A Beer! (3:04)
02. Heaven Cast Me Out (4:04)
03. My Father’s Word (5:49)
04. Flight of The Winged Hussar (5:52)
05. Sol Intention (4:39)
06. Edge of Time (5:28)
07. Sanctuaries (2:04)
08. Desert Scourge (4:31)
09. Gorale (4:15)
10. Summer’s Ode (6:07)
11. Razbival Okovi Perun (1:26)
12. Water of Life (8:46)

Folk metal uit Canada, daar ben ik wel benieuwd naar. Vooral op welke folklore deze band zich zou kunnen gaan richten. De band is al bezig sinds 2003, in 2009 verscheen debuutalbum Ancestral Anthems, maar ik kende de band nog niet eerlijk gezegd. Afgaande op de titel van het nieuwe album No Beer In Heaven, en de video van de eerste single Get Me A Beer met bijbehorende promo-foto's zijn mijn verwachtingen niet al te hooggespannen (voor het muzikale gehalte dan), ondanks mijn initiële interesse.

Dan opent Get Me A Beer ook nog eens het album, en verwacht ik aansluitend een dozijn nummers lang ondergedompeld te worden in nihilistisch feestgedruis naar Europees (lees: Korpiklaani, Eluveitie en anderen) voorbeeld. Een slechtere introductie had Protokult voor zichzelf niet kunnen kiezen. Want het vervolg van het album is helemaal nog niet zo beroerd als deze eerste track doet vermoeden.

Wat namelijk wel volgt is een redelijk breed palet aan metalen invloeden die de folkmetal van Protokult verrijkt. Het is dus niet alleen platte feest-folk die we voorgeschoteld krijgen. Dat laten navolgende nummers als Heaven Cast Me Out (gothic, gevoelig) en My Father's Word (zwaar, gedragen) goed horen. Zeker in de heavier en snellere nummers is het gitaargeluid herkenbaar folkmetal zwaar, terwijl fluiten en andere folkloristische instrumenten (Slavische en Oosterse snaar en fluit-instrumenten) regelmatig de boel mogen komen opleuken.

Waarbij het vooral het brede scala aan vocalen is dat opvalt. We horen een mannelijke vocalist die zowel clean zingt, grunt en schreeuwt (een mannelijke versie van Arkona's Marsha); en een nog veel opvallender damesstem, die behalve heel hoog al dan niet zuiver zingt en schreeuwt, vooral zeer aanwezig is. Deze dame heet Ekaterina Pyatkova, en behalve in haar naam meen ik ook in haar vocale kunsten wel enige Russische en/of Slavische invloeden te horen. Na de vorige twee rustiger tracks is het vooral het snelle Flight Of The Winged Hussar waarin het goede musiceren en de gelaagde zang opvalt.

Sowieso vermoed ik ondanks de Canadese origine van de band wel een multi-culti (Oost-Europese / Slavische) achtergrond van (sommige van) de bandleden. Dat die ook terugkomen in de muziek lijkt me evident, waardoor het door mij opgeworpen vraagstuk uit de tweede zin van dit schrijfsel min of meer beantwoord is. Zo blijkt Razbival Okovi Perun bijvoorbeeld Sloveens te zijn. Ook qua thematiek moet je je dus niet laten door het oorspronkelijke bier- of feestrijke uiterlijk vertoon. Protokult heeft wel meer te bieden dan dat.

Het afsluitende Water Of Life wil ik graag aanvoeren als laatste bewijsstuk dat album No Beer In Heaven geen eendimensionale feestplaat is. Zo veelzijdig hoor je zeker folkmuziek toch maar zelden – zelfs een reggae-deuntje wordt niet geschuwd. En ok, dan is het niet alles goud wat er blinkt, er staan ook wel wat mindere momenten op het album, al kan dat ook met persoonlijke smaak of interesse te maken hebben. Over het geheel levert Protokult een alleszins genietbaar folkmetal-album af, waarop de liefhebber van 'serieuze' folk zeker iets van zijn of haar gading zal kunnen vinden.