Loading...

Purtenance - Buried Incarnation

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 09-07-2020

Tracklist

01. Into the Arctic Gloom
02. Shrouded Vision of Afterlife
03. Under the Pyre of Enlightenment
04. The Malicious Moon
05. Lifeless Profoundity
06. Deathbed Confession
07. Wrapped in Lamentation
08. Dark Womb of Nothingness
09. Burial Secrecy

Over de Finse death metalband Purtenance schreef ik al eerder. Een nadere kennismaking ('geschiedenislesje') kun je hier terug lezen. Nu ga ik het even hebben over hun laatste studio-album: Buried Incarnation. Hierop gaat de band naadloos verder waar ze op de releases sinds de doorstart in 2012 gebleven zijn.

Into the Arctic Gloom is een sinistere en uiterst sfeervolle introductie, die op heerlijke wijze de toon zet voor het album. Vooral de griezelige melodieën van de keyboards op de achtergrond zorgen voor die typische, creepy atmosfeer. Gaandeweg het album zal me regelmatig blijken dat de muziek op zeer aangename wijze neigt naar doom(death) metal.

Shrouded Vision Of Afterlife is lekker vettig en ook weer onheilspellend. Alleen de riffs in dit nummer stralen al een ongemakkelijke sfeer uit; met name de hoofdriff is vernietigend zwaar. Under the Pyre of Enlightenment en The Malicious Moon voeren het tempo soms een beetje op, waarbij ook de dubbele basdrum z'n werk doet. Het is vooral The Malicious Moon dat een heerlijke dynamiek en afwisseling laat horen.

Lifeless Profoundity gaat weer onverdroten verder op de doomdeath-tour: dreigend, slepend, boosaardig; waarna Deathbed Confession de show steelt met een onweerstaanbare groove. Dark Womb Of Nothingness vind ik opnieuw zo'n heerlijk dreigend nummer, lekker afwisselend, dat z'n titel op een merkwaardige eer aan doet: je voelt je als het ware opgesloten in een donkere schoot van leegheid. Burial Secrecy sluit heerlijk in trage en donkere stijl af.

Ik vind Buried Incarnation vooral atmosferisch een sterk album. Het is die old school death metal waar ik zo van hou. Helaas zijn niet alle nummers even memorabel. Er wordt uiteraard strak en krachtig gemusiceerd, maar net zo goed wordt op safe gespeeld. Geen verrassingen, geen creative vondsten, wel oerdegelijk vermaak. De liefhebber weet genoeg denk ik zo.

Tero Aalto - Guitars

Juha Rannikko - Guitars

Aabeg Gautam - Bass, Vocals

Harri Salo - Drums