Serpent - Trinity

• BandSerpent [SE]
• TitelTrinity
• Release datum25-11-2016
• LabelVic Records [NL]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Lamentation
02. Serpent Bloody Serpent
03. Nightflyer
04. Erlkönig
05. December Morning
06. Disillusions
07. Chasing the Oblivion
08. Monolith

Bij het zien van de naam Serpent, en het gegeven dat het een Zweedse doomband betreft fronste ik even de wenkbrauwen. Bijna zou ik in de war zijn geraakt met die andere Zweedse Serpent, die in september nog in Nederland speelde, en waarvan ik het album Nekromant besprak. Dat is dus een andere band. Dit Zweedse Serpent is opgericht in 1993, en bracht twee albums uit in datzelfde decennium: In the Garden of Serpent (1996) en Autumn Ride (1997). Serpent bestond overigens uit door de wol geverfde muzikanten, met namen in de bagage als Therion, Carbonized (vorig jaar ook een album uit via Vic) en zelfs Entombed.

Als donderslag bij heldere hemel verschijnt er opeens een 'nieuw' album van de band. Waarbij het vooral bijzonder is dat de opnames ervan al stammen uit 1999, maar het album nu pas uitkomt. Het album is indertijd opgenomen en gemastered door Dan Swanö in de Unisound Studio, en het was wel degelijk de bedoeling dat het indertijd ook direct zou worden uitgebracht. Vic Records zou het ook al eens uitbrengen in 2007, maar om wat voor reden dan ook kwam het er ook toen niet van. Nu is het dan eind november 2016 (nou ja, net geweest) en ziet Trinity eindelijk het levenslicht. Overigens schijnen er plannen te zijn om ook ouder materiaal van Serpent uit te gaan brengen.

Serpent speelt klassieke doom metal, waarbij je direct de naam van de landgenoten van Candlemass als referentie mag invullen. En daarmee ook die van Black Sabbath. Voor wie dat eventueel nog niet duidelijk mocht zijn lijkt me Serpent Bloody Serpent wel een duidelijke hint. Deze doom is dus verre van origineel, maar wordt wat mij betreft wel met overtuiging gebracht. Geheel in de geest van de voorbeelden wordt af en toe lekker afgewisseld met een smerig uptempo stukje en een vuige gitaarsolo, zoals opener Lamentation direct laat horen. En met Nightflyer (met wat onvast klinkende zang) lijkt zelfs een poging gedaan om een wat korter en toegankelijk nummer te maken. Verplichte single of zo? Ik vind dit nummer niet zo'n succes eerlijk gezegd. Hetzelfde geldt trouwens ook voor Disillusions even verderop.

Liever hoor ik de band dan in trage, zware en slepende tracks als Erlkönig (met Duitse tekst, inclusief af en toe grappig klinkend accent) en vooral December Morning. Het basintro van die laatste klinkt veelbelovend, terwijl het nummer zelf lekker donker is. Ook (de instrumentale) afsluiter Monolith bevalt me uitstekend, een beest van een track, lekker stampend en groovend. Zo hoor ik mijn zware muziek graag!

Al met al laat Serpent me met Trinity met een dubbel gevoel achter. Ik hoor een aantal nummers die me uitstekend bevallen, maar tegelijkertijd liggen de invloeden er wel heel erg dik boven op. In het hedendaagse stoner/doom segment, met veel verwijzingen naar de 'oude bands' valt Serpent nauwelijks op; daarvoor heeft de band helaas te weinig eigens.