Thy Despair - The Song Of Desolation

• BandThy Despair [UA]
• TitelThe Song Of Desolation
• Release datum08-05-2020
• LabelRockshots Records [IT]
• Genre Gothic metal, Symfonische metal

Tracklist

01. The Free One
02. Sabbath
03. Fear and Despair
04. Burned By Love
05. Last Breath
06. War
07. Army of Dead
08. Falling Star
09. Ghost Rider
10. Falcon

In de zomer van 2018 maakte ik kennis met de Oekraïense metalband Thy Despair middels hun EP The Free One. De band bleek al sinds 2006 (met tussenpozen van inactiviteit) te bestaan, maar was nog niet heel actief geweest qua releases. Vooral het vinden van een stabiele line-up bleek een struikelblok. Die EP kwam in twee varianten: in het Engels en in het Oekraïens, waarbij vooral die laatste me wel beviel. Twee jaar later komt de band met z'n eerste langspeler: The Song Of Desolation.

De muziek die we te horen krijgen zou ik omschrijven als een mengvorm van gothic of dark metal, met een symfonische en ook lichte proggy inslag. Een dik, eigentijds gitaargeluid dat verweven is met donkere en sombere melodieën wordt aangevuld met een zware mannelijke grunt en een lyrische vrouwelijke sopraan. Er wordt zowel in het Engels als in het Oekraïens gezongen.

Heel even ben ik bang voor muzikale bloedarmoede, wanneer ik zie dat het album opent met (alweer) The Free One, terwijl ook Sabbath en War van de voorgaande EP op het album terug te vinden zijn. Maar gaandeweg de beluistering van The Song Of Desolation kom ik tot de positieve verrassing dat Thy Despair een serieuze groei heeft doorgemaakt ten opzichte van de EP. Daarop was nog sprake van een underground-aanpak, maar nu klinkt de band een stuk vaster, en zijn de diverse tracks wat beter uitgekristalliseerd. Een klein 'euvel' lijkt gehandhaafd, namelijk de vooraanstaande rol van de sopraanzang, die naar mijn mening net iets te nadrukkelijk voorin het geluid ligt, en daarmee bij momenten het instrumentarium overheerst.

Dat mag de pret niet drukken, want de muziek zelf zit verder prima in elkaar. Pure metalsongs als Last Breath, Falling Star en Army Of Dead (wat mij betreft de betere nummers van het album) doen het prima naast de 'oudjes' Sabbath en War. De muziek laat voldoende afwisseling horen, vooral de inzet van de grunts vind ik hierbij een pluspunt. Maar het meest tot de verbeelding spreekt het leadgitaarwerk, dat hier werkelijk als slagroom op de taart mag gelden. Ook een aantal solo's zijn niet te versmaden.

Wanneer de band er in slaagt de diverse elementen nog wat beter met elkaar in overeenstemming te brengen, en daarmee een wat meer eigen, herkenbare smoel neer te zetten, zie ik nog veel mooie dingen gebeuren voor Thy Despair. Die potentie zit er zeker in!