Loading...

Towards Atlantis Lights - When the Ashes Devoured the Sun

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 24-10-2021

Tracklist

01. Alpha and Omega
02. The Minoan Tragedy
03. To the Forgotten Tribes
04. The Bull and the Serpent
05. Mad Prophetess
06. Pelasgian Tales

Ik maakte begin 2018 kennis met het internationale gezelschap Towards Atlantis Lights, middels hun debuutalbum Dust Of Aeons. Oorspronkelijk opgericht door de Italiaanse gitarist Ivan Zara (Void Of Silence) als eenmansproject, kreeg de band in de aanloop naar het debuut z'n huidige naam en bezetting. Naast Zara is ook bassist Riccardo Veronese (Aphonic Threnody) geen groentje, maar vooral toetsenist en zanger Kostas Panahiotou (Clouds, Landskap, Pantheist, Aphonic Threnody, Crippled Black Phoenix, Wijlen Wij) heeft zijn sporen in de zware muziekscene al ruimschoots verdiend. In dezelfde bezetting kwam de band afgelopen zomer met hun tweede album: When the Ashes Devoured the Sun.

Dust Of Aeons draaide nog om twee hele lange nummers met twee kortere niemendalletjes er tussen, deze keer zet de band vijf stevige composities (plus intro Alpha And Omega) neer, waardoor het geheel - voor mij althans - een stuk beter te behappen is. Ook is het geluid een stuk voller, de productie is aanzienlijk verbeterd, hetgeen de beluisterbaarheid ook zeker ten goede komt. De muziek zelf pakt ook wat zwaarder uit, de verschillende instrumenten komen beter uit de verf, en vooral de vocalen zijn er hier een stuk op vooruit gegaan, en staan prominenter in de mix. Al met al komt Towards Atlantis Lights een paar jaar later een stuk volwassener, maar ook rauwer en ruiger voor de dag.

De basis van de doom metal ligt nog altijd in de wisselwerking tussen Ivan Zara's betoverende gitaarlijnen en Kostas' hypnotiserende gezangen afgewisseld met bruut gegrom. The Minoan Tragedy laat direct horen waar deze band allemaal toe in staat is. Naast de betoverende doom-plaatjes trekt de band bij vlagen ook enorm fel van leer met ziedende blasts, een aspect dat een enorm verrassend effect geeft. En ook lekker voor de afwisseling is natuurlijk. Na zo'n opzwepende passage klinken de langzamere passages nog trager en zwaarder lijkt wel. Echt enorm vet! Ook ervaar ik bij vlagen die typische jaren '90 gothic doom-sfeer, vooral de zwierige gitaarleads doen daar aan denken. To the Forgotten Tribes is helemaal een duister monster, zo lomp, traag en zwaar; weliswaar vrij eendimensionale doom, maar toch erg aantrekkelijk vind ik.

Met The Bull And The Serpent wordt het tempo vervolgens flink opgeschroefd in het intro, waarna de band zich graag terug nestelt in hun vertrouwde, gedoemde wereld. Deze keer worden er wat meer death metal georiënteerde riffs toegevoegd. Deze meer directe benadering zorgt voor een mooie break zo'n beetje halverwege het album. Ook de fraaie gitaarleads krijgen hier weer volop ruimte, hetgeen zorgt voor een prachtige melancholieke atmosfeer. Die wordt voortgezet met Mad Prophetess, waarin het fraaie samenspel tussen gitaar en toetsen voor een echte gothic touch zorgt. Je mag hierbij stiekem denken aan een beetje Type O Negative-achtige vibe, maar dan wel een stuk logger. Ik vind het echt heel goed klinken in elk geval. Om niet te veel te verklappen zeg ik verder weinig over de vette break zo rond de zeven minuten....

Het moge duidelijk zijn: Towards Atlantis Lights is in alle opzichten vooruit gegaan ten opzichte van hun debuutalbum. Op When The Ashes Devoured The Sun klinkt de doom metal zo veel vetter, meer uitgebalanceerd, en de composities zitten zo veel beter in elkaar. Ik vind dit echt een heerlijk album om naar te luisteren, zo prachtig kan doom metal dus zijn. Ik kijk dan ook uit naar het nieuwe album van Pantheist, ook met Kostas Panagiotou, dat in december - ook op zijn eigen label - zal verschijnen.

Riccardo Veronese - Bass

Ivano Olivieri - Drums

Ivan Zara - Guitars

Kostas Panagiotou - Vocals, Keyboards