Loading...

Wigg - Sally

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 20-11-2015

Tracklist

01. Hooked On Wheels
02. Blue
03. Loving Doll
04. Glad To Be Back
05. Sparkling Glance
06. Behaviour Of Bullets
07. Sirens
08. Happiness At Will

Wigg is een rockformatie uit Limburg. De band wordt in het voorjaar van 2009 opgericht. Met ervaring uit voormalige bands als Earshot, Neptallica en Lack of Cookie worden de handen ineen geslagen om "the greatest band in the world" op te richten. De voorliefde voor groove en power zijn hierbij de belangrijkste ingrediënten. Naast covers van Van Halen en Guns N' Roses componeert de eerste line-up, dan nog een kwartet, een arsenaal aan eigen werk.

In het voorjaar van 2012 neemt bassist Robo afscheid; a powertrio is born. Met Mr. Joe in de dubbelrol van vocalist en bassist gaan de heren de strijd aan met Wigg's repertoire en werden de plannen gemaakt voor een debuutalbum. Gewapend met vette bas, denderende drums, schreeuwende gitaar - maar helaas niet de meest geweldige zang - nemen de mannen van Wigg je mee op ontdekkingstocht door hun muzikale erfrecht. Recht voor je raap, no nonsence, just pure rock n' roll!

Inmiddels schrijven we november 2015, en is het voorgenomen debuutalbum dan 'eindelijk' verschenen. Sally is de titel, het album is gewapend met een achttal tracks. De muzikale belofte uit de bio wordt in elk geval waargemaakt, want Wigg rockt en groovet inderdaad de vouwen uit je broek, de pannen van het dak, of wat voor cliche je er ook op los wil laten.

Opener Hooked On Wheels doet nog denken aan AC/DC, en is een heerlijk stampende, ouderwetse hardrocker. De gedachte aan AC/DC zal zeker vaker voor gaan komen gaandeweg het album. Wat mij betreft een goede keuze om mee af te trappen. Zeker omdat Blue hierna wat meer aan poprock doet denken; ik vind het een beetje een flauw nummer: het ontbeert wat power. Loving Doll doet me hierna weer wel denken aan jaren '70/'80 hardrock: een beetje oubollig, maar wel authentiek.

Hierna komen we bij een tweetal nummers die wat mij betreft gemeen hebben dat ze allebei net wat te lang duren. Beide keren haak ik in eerste instantie nog wel aan, maar gaandeweg verslapt de aandacht een beetje, en dat is natuurlijk nooit een goed teken. Op zich bevallen de nummers me wel, maar blijkbaar boeien ze me toch niet genoeg. Op een of andere manier ontbreekt de spanning.

Behaviour Of Bullets is zowat gebaseerd op een metalriff, en zo ben ik weer bij de les. Jammer dat (opnieuw) dat gevoel niet het gehele nummer blijft, maar uiteindelijk blijkt dit nummer er wel eentje die is blijven hangen. Hoor ik daar een ouderwetse cowbell trouwens? Dat zijn dan wel (fictieve) bonuspunten! Juist hier had ik trouwens graag een wat rauwere zangstem gehoord, in plaats van de soms overschreeuwd klinkende stem.

Al met al heeft Wigg met Sally een lekker rockend album afgeleverd, dat me voor de 'softere' hardrocker prima luistervoer lijkt. Ik heb het zelf graag wat heavier, met meer power, en vooral ruigere zang. Natuurlijk is het geluid herleidbaar tot grote helden uit jaren '70 en '80. Dat hoeft helemaal niet erg te zijn, mij stoort het in elk geval geen seconde. Sterker nog, het draagt bij aan de vertrouwdheid en herkenbaarheid van de swingende klanken.

Mocht ik in de gelegenheid zijn zal ik een live-optreden zeker niet uit de weg gaan. Dit gezegd hebbende: de cd-presentatie is vanavond in de Bosuil in Weert. Gaat dat zien! En horen natuurlijk.

Mr. Joe - zang, bas

Ray Vaughn - drums

Dan The Man - gitaar