Loading...

Rhope - Turning Maybes Into Reality

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 29-02-2012

Tracklist

01. Slaves
02. Into The Box
03. Parallel
04. False Needs
05. Lust
06. Your Peace
07. Comedown
08. Truth Lies
09. Extinction Is Forever
10. Entropy Of Brain
11. Cut The Pressure
12. Now

Turning Maybes Into Reality is het debuutalbum van het Italiaanse Rhope, met muziek die door henzelf omschrijven wordt als een “great mix of Heavy Metal, Rock and stunning melodies”. Aan pretenties geen gebrek dus, laat ik deze eigen beschrijving dan maar eens gelijk onder de loep nemen. Te beginnen met hetgeen ik al vrijwel meteen ga wegstrepen: rock, want daarvan hoor ik niet zo gek veel op dit album. Heavy metal des te meer, maar dat is dan ook net zo'n breed begrip.

Ik houd het op een basis van nu metal, met een snufje grunge, beetje thrash en een verdwaalde flard hardcore. Niet 'stunning', maar melodie is zeker aanwezig; toegankelijkheid, pakkende elementen blijken onoverkomelijk. Eerste vereiste daarvoor lijkt mij een goed geluid. Dat is in elk geval aanwezig. Kunnen musiceren is ook een pre, en ook daar valt eigenlijk niets over te klagen, de uitvoering is prima verzorgd. Maar dan, pakkende nummers kunnen schrijven. Ai, daar wringt de schoen een beetje.

Opener Slaves komt toch wat te laat, een band als Godsmack deed dit truckje al best wat jaartjes geleden. Al groovet de muziek bij vlagen best lekker, we hebben het al eens gehoord, en zeker de zang vormt geen uitnodiging om het nog eens dunnetjes over te doen. Ook Into The Box blijkt vervolgens prima om aan te horen, maar ook daarvoor geldt dat ik het nummer een paar minuten later alweer vergeten ben. Lekker uptempo/thrashy, zelfs de nekspieren willen wel even in beweging komen, maar het clean gezongen refreintje pakt me dan weer net niet.

Screams en heldere zang worden braaf afgewisseld (moderne invloeden) maar de zang vind ik nou net het minste punt van Rhope. Parallel overtuigt mede daarom zeker niet, wederom nu metal uit het boekje, hier veer ik nauwelijks van op. Een opwindende titel als Lust dan maar eens proberen, maar nee, ook dit wordt 'm weer net niet. En gaandeweg het album wordt me duidelijk: er wordt goed gespeeld, zowel de afzonderlijke tracks als de muziek op zich zijn in orde, maar het biedt niks nieuws onder de zon waar ik nog wild van word. Korte maar heldere conclusie: Slecht? Zeker niet. Boeiend? Helaas ook niet.

Diego - gitaar, grunt

Giammi - zang

Paolo - bas

Gio - drums