Hellfox - The Call

• BandHellfox [IT]
• TitelThe Call
• Release datum21-01-2022
• LabelBlasphemous Records [IT]
• Genre Alternative metal

Tracklist

01. Haunted
02. Our Lady of Sorrows
03. Raising
04. Nothing Really Ends
05. Rebirth
06. Your Name
07. Bleeding Machine
08. Dead Star [Remastered]

Het Italiaanse Hellfox is in 2019 opgericht toen de vriendinnen Greta Antico (zang) en Priscilla Foresti (bas, zang) serieus een band wilden opstarten. Na een relatief korte / eenvoudige zoektocht werd de band in spe gecompleteerd met gitariste Gloria Capelli en drumster Federica Piscopo. En zo ontstond - toevallig of niet - een band die bestaat uit vier dames; ook de naam was al snel gevonden: Hellfox klinkt gemeen genoeg voor een stoere metalband.

De single Dead Star - in een opnieuw gemasterde versie als extraatje op dit album vertegenwoordigd - was eind 2020 het eerste wapenfeit. Aansluitend werd, uiteraard doorheen de gehele corona-periode, gewerkt aan een debuutalbum. The Call is met acht titels en een speelduur van 32 minuten (zeven nieuwe nummers plus eerder genoemde single) een wat summiere kennismaking geworden. Maar ik durf alvast te verklappen dat het een alleraardigst visitekaartje is geworden.

De vier muzikanten brengen elk hun eigen invloeden in, waardoor een interessante smeltkroes aan stijlen is ontstaan. De mix van melodieuze metal, gothic, dark rock en zelfs een vleugje pop levert een gemakkelijk beluisterbaar geheel op. De liedjes zitten goed in elkaar, en zijn opgebouwd volgens de gekende formule dat melodie en kracht in gelijke delen aan de luisteraar worden voorgeschoteld. De arrangementen lijken me met de luisteraar in gedachten in elkaar gesleuteld, pakkendheid is een gemene deler van de acht nummers, en levert een soort van eigentijdse, alternatieve metal op.

Ook een opvallend aspect is de verdeling van de vocale partijen, die al net zo'n wisselwerking teweeg brengt als de diversiteit van de muzikale invalshoeken zelf. De dynamiek tussen grunts en cleane zang werkt hier prima. Dat valt het meest op in de track waar die wisselwerking ontbreekt. Nothing Really Ends is de vierde tracks van het album, en ik zit echt te wachten op het moment dat de grunt gaat invallen. Tevergeefs. Daarmee is het meteen een van de meest lichtvoetige nummers van het album. Daarna horen we een wat kortere track die op wat gesproken tekst na verder instrumentaal is; ideaal om de frivole invulling van de instrumentalisten te bewonderen.

Hoewel Hellfox nogal eens getagd wordt als melodieuze death metalband, en vergelijkingen worden genoemd met bands als Amorphis, In Flames en Dark Tranquility, hoor ik dat niet direct in de muziek terug. De metal van Hellfox is bovenal melodieus, en nooit echt heavy. Wel krachtig en gestileerd. De melodieuze metal zit goed in elkaar en luistert lekker weg. Ik ben echt heel benieuwd hoe deze band live voor de dag komt.