Lord Divine - Facing Chaos

• BandLord Divine [AR]
• TitelFacing Chaos
• Release datum05-02-2019
• LabelFighter Records [ES]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Overture (Dies Irae)
02. Reborn
03. I Am
04. Into My World
05. Beginning of the End
06. The Darkest Light (ft. Mark Boals)
07. Light Through Darkness
08. Divided (ft. Julian Barrett)
09. Be Afraid
10. Follow the Signs
11. The Rage On Me

Tot mijn niet geringe verbazing is de Argentijnse heavy metalband Lord Divine al actief sinds 2003. Al vlot daarna verschenen de eerste albums, in net zo'n rap tempo als dat de muziek bij vlagen aan het oor voorbij raast. Met albums in 2004, 2005 en 2007 wist de band zich in de eigen regio goed op de kaart te zetten. Des te opvallend is de pauze van zeven jaar tot het volgende album, dat dan ook nog eens Spaanstalig is. Aansluitend is het dan begin dit jaar tijd voor album nummer vijf: Facing Chaos. Dit is pas mijn kennismaking met deze band, al vermoed ik dat ik daarin niet alleen sta.

Toch is Lord Divine een alles behalve slechte metalband. Mijn verbazing omtrent de loopbaan tot nu toe kwam dan ook vooral doordat ik vind dat Lord Divine best modern klinkt. Ze mengen klassieke heavy met power metal, daarnaast zijn ook progressieve en symfonische invloeden te horen. De gitaarriffs klinken vaak wat aan de laag-gestemde kant (Reborn), en laten een lekkere groove horen (I Am). De drummer ramt er lekker op los, terwijl ook de bas zich niet onbetuigd laat en strooit met fraaie swingende loopjes. De toetsen zijn behalve sfeer-versterkend ook als solo-instrument te horen, ook dat past hier prima.

Ook opvallend vind ik de zanger, die klinkt als een jong neefje van Dio; zijn stemgeluid komt zo af en toe verrassend dicht in de buurt van die van de maestro. Luister maar eens naar bijvoorbeeld I Am of afsluiter The Rage On Me; met de ogen dicht levert dat stiekem zelfs wel een beetje kippenvel op. Sowieso weet Lord Divine me met de eerste paar tracks Reborn, I Am, het speedy Into My World, maar ook The Darkest Light direct te overtuigen. Deze klassieke metal in een modern jasje gaat er bij mij wel in. Zowel vocaal, muzikaal, compositorisch als ook muziektechnisch hebben de Argentijnen de zaken prima voor elkaar. Waarbij ik het knap vind dat er niet direct een label op geplakt kan worden met welke specifieke band(s) ze te vergelijken zijn.

Natuurlijk is de bijna twaalf minuten durende afsluiter The Rage On Me de klapper van het album. Hier haalt Lord Divine werkelijk alles uit de kast om zichzelf goed neer te zetten. Gelardeerd met klassieke en symfonische elementen is dit een verhalend, bijna filmisch nummer waarin de band als geheel serieus uitblinkt. Echt heel fraai gedaan. De breaks zijn indrukwekkend, net als de echt vlotte stukken, als ook de solo's van zowel gitaar als toetsen. Dit voelt aan als het betere achtbaan-werk, in positieve zin uiteraard! Verrassend fijne kennismaking.