My Dying Bride - Macabre Cabaret

• BandMy Dying Bride [GB]
• TitelMacabre Cabaret
• Release datum20-11-2020
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Macabre Cabaret
02. A Secret Kiss
03. A Purse of Gold and Stars

My Dying Bride heeft er na de pauze van vijf jaar in 2020 blijkbaar weer zin in. In maart kwam de band met The Ghost Of Orion en alsof dat nog niet genoeg is wordt daar nu ook nog de EP Macabre Cabaret aan vast geplakt. De hoeveelheid materiaal bleek zo overweldigend dat er naast het album nog genoeg over was voor een degelijke EP-release. Macabre Cabaret is nadrukkelijk geen EP met left-overs, deze drie tracks beslaan een volwaardig onderdeel van dezelfde opnamesessies.

Des te leuk is het dan wel om te constateren dat de drie tracks op deze EP onderling aardig wat verschillen. Opener en titelnummer Macabre Cabaret beslaat al bijna de helft van de totale speelduur (10 van de bijna 22 minuten) en is een heerlijk langgerekt doom-epos. Behoorlijk melodieus met de inzet van atmosferische toetsen, maar ook piano, en aardig wat cleane zangpartijen. De voornaamste riffs liggen nog wel lekker zwaar op de maag, ondersteund door een dreunende ritmesectie. Daarnaast worden ook melodieuze, zwierige leads ingezet, een fraaie combinatie. Naar het einde toe doen de keyboards en de melodieuze aanpak misschien net iets te 'gothic', te glad aan, maar toch vind ik dit een heerlijk nummer.

A Secret Kiss is misschien iets verrassender, en laat in elk geval meer afwisseling horen. Dit nummer wordt gekenmerkt door echoënde en piepende gitaren, en afwisselend plechtige en grauwende vocalen. Juist die interactie vind ik sterk, en heeft een zeker (stiekem) pakkend effect. Onwillekeurig blijf ik op dit nummer telkens met het hoofd op en neer gaand meebewegen; een heerlijke drive. A Purse of Gold and Stars gooit het over een hele andere boeg, en probeert vooral te overtuigen door middel van intieme, subtiele schoonheid. Ingetogen pianoklanken, wat ambient klinkende achtergrondgeluiden en een mistroostig klinkende praatzang bepalen de sfeer. Somberheid, indringend, maar niet echt raakvlakken met metal. Deze kost even wat tijd om in te dalen.

Uiteindelijk blijkt Macabre Cabaret een waardevolle aanvulling op The Ghost Of Orion; ik wil nog een keer benadrukken dat het hier zeker geen zogenaamd rest-materiaal bevat. In het totaalplaatje toont de band z'n veelzijdigheid, en de wil om na een al lange en succesvolle loopbaan niet stil te blijven staan.