Axis Mundi - The Sickening Symphony

• BandAxis Mundi [NL]
• TitelThe Sickening Symphony
• Release datum29-04-2022
• LabelEigen beheer
• Genre Melodieuze deathmetal, Progrock / metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Prelude
02. Personal Riches
03. Intertwined
04. Castle Under Siege
05. Symphony of Winter Nights
06. Arachnophobia
07. Beati Pauperes Spiritu
08. Condemned
09. Of Love and Lust
10. The Call

Axis Mundi, opgericht in 2016, is een symfonische death metalband met prog-invloeden uit Groningen. In de eerste jaren verscheen een handvol demo's, en werd vooral lokaal opgetreden. De band heeft de corona-jaren gebruikt om hun debuutalbum The Sickening Symphony op te nemen en uit te brengen. De release vond plaats op 29 april 2022 en werd gevierd met een bijbehorende show in Vera Groningen.

Oorspronkelijk had de band een zangeres, maar met haar vertrek in 2019 werd de sound van de band zwaarder en duisterder. De symfonische en prog-elementen zijn gebleven, de muzikale richting is opgeschoven richting melodieuze death metal. In deze periode kwamen de plannen voor een album in een stroomversnelling. De eerste single, Castle Under Siege, werd al uitgebracht in augustus 2020, de aanloop naar het album was een lange. Ook in de loop van 2021 verschenen al een handvol singles, die nu allemaal hun weg vinden op The Sickening Symphony. Overigens had de band de basis voor sommige nummers al nog veel eerder, in 2018 paraat.

Na het soundtrack-achtige intro grijpt Personal Riches direct de aandacht: in bijna negen minuten maakt Axis Mundi duidelijk waar het hier om gaat. Rauwheid, melodie en symfonie gaan hier hand en hand. Ruige grunts, stevige riffs, een afwisselend beukende en groovende ritmesectie leggen gezamenlijk de basis voor epische orkestraties. Dat levert een interessant en zeker niet altijd voor de hand liggend hoorspel op. Gaandeweg dit nummer dringt de gedachte zich aan me op dat dit vraagt om een uitvoering met een compleet orkest; ik hoor zoveel 'strijkers' en 'blazers' voorbij komen (uit de keyboards dus) dat het gewoon zonde is!

Intertwined doet er vervolgens zowel qua orkestratie als ook venijnige metal-elementen nog een schepje boven op; een behoorlijk indringend nummer wat mij betreft. Daarna klinkt Castle Under Siege iets meer als 'klassieke' symfo-metal, voor zover dat al bestaat. Compact, toegankelijk, swingend bijna, en toch boordevol orkestrale mogelijkheden. Net iets meer metal dan symfo. Daar brengt Symphony Of Winter Nights een beetje verandering in, maar ja dat is ook logisch met zo'n titel. Dit is een behoorlijk atmosferisch nummer met al binnen twee minuten een aardige wending.

Beati Pauperes Spiritu - Latijn voor 'zalig zijn de armen van geest' - zou zonder de orkestrale elementen een verdomd heavy melodeath-nummer kunnen zijn, toch wel bijzonder om te constateren wat voor verschil die toevoeging maakt eigenlijk. Dat geldt even verderop ook voor Of Love And Lust, met een nadrukkelijke Oosterse insteek. Opnieuw wat minder heftig qua metal misschien, maar qua variatie verdomd interessant.

Nou ja, ik denk dat ik Axis Mundi en hun muziek wel voldoende heb uitgelegd. Die laatste constatering van zojuist is wat deze band zo apart maakt denk ik. Hun melodeath is degelijk, de proggy elementen geven al extra cachet, maar de symfonische toevoeging is zonder meer het meest bijzondere. Dit verdient een uitvoering met echte muzikanten, waarbij elk instrument live aanwezig moet zijn. Ik ben echt heel benieuwd of dat ooit gaat gebeuren.