Bloody Brotherhood - Don't Break the Circle

• BandBloody Brotherhood [ES]
• TitelDon't Break the Circle
• Release datum15-04-2019
• LabelDead Sheep Productions [ES]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Intro
02. Into The Darkness
03. Kingdom of Evil
04. Don't Break The Circle
05. The Impaler
06. I'm The Shadow (Wa Are The Shadow)
07. Massacre In The Gates Of Fire
08. Sword Of Ignorance
09. Death To False King
10. Destroyer
11. Behind The Sacrifice
12. Outro

Bloody Brotherhood is opgericht in 2011, en afkomstig uit het Spaanse Baskenland. Zij brachten in 2015 debuutalbum Ritual Of Blood uit, en in 2017 een split met de landgenoten van Karonte, Alliance for Death Domination. Nu is er het tweede album: Don't Break the Circle.

Dit Spaanse gezelschap lijkt hun invloeden vooral uit de Amerikaanse old school death te halen, al zijn ook Europese - of beter gezegd Zweedse - elementen waarneembaar. De muziek is lekker rauw en bruut - de sound spreekt me prima aan, al hadden de basdrum en de snare wel wat vetter mogen klinken in de snelste stukken - en groovet lekker gemakkelijk de gehoorgangen binnen. Muzikaal vakmanschap valt niet te ontkennen, net als zuiverheid en strakheid.

Ik denk alleen dat er op compositorisch gebied nog wel wat te winnen valt voor Bloody Brotherhood. Hoewel hun versie van het oudschooldse doodsmetaal op zich lekker weg luistert, vind ik dat er te weinig spanning en afwisseling wordt geboden om een heel album lang te blijven boeien. Ik heb na beluistering niet echt een nummer onthouden dat nou echt is blijven hangen. Ondanks degelijk vakmanschap weet de band blijkbaar niet te boeien; jammer natuurlijk. Het is allemaal net wat te vlak en eentonig.

Een nummer als bijvoorbeeld (het titelnummer) Don't Break The Circle kabbelt te lang voort, en valt te veel in herhaling. De afwisseling tussen de snelle beukende stukken, en de trage, slepende en dreigende passages vind ik op zich goed gedaan, maar wordt te weinig uitgediept. Het lijkt eerder op een trucje dat regelmatig herhaald wordt, want ook in andere tracks (The Impaler bijvoorbeeld) is dit terug te horen. Het negen minuten durende Behind The Sacrifice is het dieptepunt van de relatieve nietszeggendheid.

Des te opvallend dat een (korter) nummer als Into the Darkness prima te doen is, zeker in de snellere stukken, die een beetje een thrash/black-vibe hebben. Het lijkt er op dat de tweede helft van het album meer hiervan te bieden heeft, omdat nummers als bijvoorbeeld Death to False King en Massacre in the Gates of Fire net wat meer interessante riffs en vooral structuur laten horen. Wanneer Bloody Brotherhood meer in die richting door gaat valt er in de toekomst voor deze band nog wel wat te halen denk ik.