Bottlekopf - The Jokes Are Over

• BandBottlekopf [PL]
• TitelThe Jokes Are Over
• Release datum22-02-2022
• LabelWydawnictwo Muzyczne Psycho [PL]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Intro
02. Justice
03. Seven and a Half
04. My Breath
05. Silent
06. Way to Decapitation
07. Molecule of Life
08. Six Six
09. Guest
10. The Creeper
11. Brainwash
12. Dead Blues
13. Supplementary

Toen ik de bandnaam Bottlekopf voorbij zag komen moest ik wel een beetje grinniken. Op een of andere manier klinkt het gewoon grappig, het Engelse Bottle gecombineerd met het Duitse Kopf. Maar zoals de band zelf al zegt met de titel van hun laatste album: The Jokes Are Over. Dus nu verder met het voorstellen van deze band (die ik nog niet kende) en hun muziek.

Bottlekopf is opgericht in Katowice, Polen, in 2010. Het idee dat zij hadden voor hun muziek was simpel: een levendig death'n'roll-geluid gebaseerd op de old school Zweedse sound. In den beginne werden twee nummers gemaakt die de stijl van de band zouden definiëren: Absolutely Nothing en Our Veins Burn. Met dit idee als basis voor het materiaal werd het (korte) eerste album Absolutely Nothing opgenomen en voltooid in de jaren 2012-2013, en uiteindelijk in 2014 uitgebracht.

In de navolgende jaren bleef het rommelen in de line-up, die maar niet stabiel wilde worden, of blijven. Onder aanvoering van de enige constante, gitarist en brulboei Marek Szefer, werd door de jaren heen wel aan nieuw materiaal gewerkt. Aldus ontstond in de jaren voor corona stukje bij beetje (opgenomen in etappes in de periode 2017-2021) een compleet album, dat nu eindelijk als The Jokes Are Over het levenslicht mag zien.

Na het Intro maakt Justice direct de muzikale bedoelingen van de band duidelijk. De stampende grooves voeren je rechtstreeks terug naar de vroege jaren '90, dit zou zomaar een bastaard-nakomeling van Entombed kunnen zijn. Zelfs de enigszins imposante, maar weinig afwisselende brul van frontman Marek doet denken aan wijlen LG Petrov in zijn beste alcohol-doordrenkte dagen. Ook een track als Way To Decapitation voert nadrukkelijk in die richting.

Bij een nummer als My Breath moet ik juist heel erg denken aan een Nederlandse band met een vergelijkbaar geluid: The Lucifer Principle. Zelfs het zeer aanwezige basgitaargeluid vertoont serieuze overeenkomsten. Erg geinig om dit te horen en te constateren. Een track die ook meteen de aandacht trekt is Brainwash, al is het alleen maar omdat het opvalt dat deze zeven-en-halve minuut duurt. In muzikaal opzicht is het niet het meest spannende nummer, qua atmosfeer zeker wel. Na een iets te lang begin ontvouwt zich wel degelijk een lekker groovende compositie.

De sound van dit album beviel me meteen, en aan de ietwat overheersende vocalen moest ik even wennen, maar onder de streep heeft Bottlekopf me met The Jokes Are Over wel overtuigd. De Entombed-en-aanverwanten-worship ligt er weliswaar driedubbeldik bovenop, maar ja, laat ik daar nou net liefhebber van zijn. Deze Polen doen het op hun eigen manier, zo veel jaar na dato, en dat heeft voor mij zeker z'n charme. Vooral de relatief cleane gitaarsolo's die her en der opduiken zijn best apart. Ik gun deze band z'n bestaansrecht!