Svart Crown - Wolves Among The Ashes

• BandSvart Crown [FR]
• TitelWolves Among The Ashes
• Release datum07-02-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Deathmetal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. They Will Not Take Our Death In Vain
02. Thermageddon
03. Art Of Obedience
04. Blessed Be The Fools
05. At The Altar Of Beauty
06. Down To Nowhere
07. Exoria
08. Living With The Enemy

If we can't live in peace then let's die in peace

Toen JB Le Bail in 2004 met Svart Crown begon, had hij vast niet kunnen vermoeden hoe veel muzikanten hij in de loop der jaren zou gaan verslijten. Toch staat dat de gestage opmars van deze Franse band niet in de weg. Des te opvallend vind ik dat het vijfde album Wolves Among The Ashes gebracht wordt door een kwartet van voornamelijk 'oude bekenden'; alleen bassist Julien Negro is helemaal nieuw.

Inspiratie voor het album is blijkbaar opgedaan in hoogmoed en waanzin waar de mens toe in staat blijkt. Intro They Will Not Take Our Death In Vain is afkomstig uit een laatste gesprek of toespraak van sekteleider Jim Jones, voordat hij zichzelf en zijn volgelingen van de Peoples Temple door middel van het massaal nuttigen van cyanide de dood in joeg. Hieruit worden niet alleen de agressie, maar vooral ook de dreiging verklaard die maatgevend zijn voor de overkoepelende atmosfeer op dit album.

De spijkerharde, zwartgeblakerde metal van Svart Crown klinkt weliswaar herkenbaar, maar niet bepaald toegankelijk. Raakvlakken zijn er in muzikaal opzicht met gekende Poolse toppers als Behemoth en Hate (en ook wel Belphegor), terwijl de muziek juist niet de herkenbaarheid van die bands laat horen. Voor Svart Crown pleit dat de band zich niet vast pint op een vast stramien, maar binnen de extreme metal-stijl op zoek gaat naar subtielere accenten. Ik kan alvast verklappen dat we in dat kader op Wolves Among The Ashes vooral moeten letten op de vocale invulling. Het viel me bij de band-line-up al op dat alle vier de leden zang-credits toebedeeld krijgen, dat maakt al nieuwsgierig natuurlijk.

Tracks als bijvoorbeeld Thermageddon en At The Altar Of Beauty (lekker atmosferische black) laten in hun ziedende snelheid en voortvarendheid de meeste herkenbaarheid horen waarvan je zegt: ja, dat is Svart Crown. Daarnaast laat het kwartet echter een voor hun doen meer experimenteel geluid horen, met opvallende resultaten als Blessed Be The Fools, Down To Nowhere en de lange afsluiter Living With The Enemy. Exoria laat daar tussen door misschien nog wel het best de versmelting van diverse elementen horen, daar waar de afsluiter de nadruk legt op sfeer en dynamiek, vooral voorzien van een Oosters aandoende of Arabische insteek.

Blessed Be The Fools is een heerlijk donker, slepend nummer, traag en toch heavy, en verrukkelijk dreigend qua sfeer. Opvallende elementen zijn de koorzang, en het slepende karakter. Het ingetogen(!) Down To Nowhere laat waarschijnlijk het meest uitgebreide arsenaal aan (cleane) zangstemmen horen dat je je maar bij Svart Crown kunt voorstellen. Het nummer zelf is volledig afwijkend van wat de band normaliter te bieden heeft, maar past hier prima binnen de sfeerzetting.

Svart Crown blijft nog altijd die moeilijk te doorgronden extreme metalband, maar poogt zich op deze nieuwste worp te onttrekken aan het juk van moeilijk doen om het moeilijk doen. De handreiking richting luisteraar om bij vlagen enige toegankelijkheid te bieden is geslaagd, maar zorgt ironisch genoeg voor nog een extra toevoeging aan de toch al gelaagde aanpak. Het resultaat is een voor de doorzetter boeiend album. Svart Crown laat in elk geval horen niet in herhaling te willen vallen, en te blijven zoeken naar verdieping van de door hen gekozen insteek. Alleen dat al vind ik zeer te prijzen.