White Void - Anti

• BandWhite Void [NO]
• TitelAnti
• Release datum12-03-2021
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Do. Not. Sleep
02. There Is No Freedom But The End
03. Where You Go, You'll Bring Nothing
04. The Shovel And The Cross
05. This Apocalypse Is For You
06. All Chains Rust, All Men Die
07. The Fucking Violence Of Love
08. The Air Was Thick With Smoke

Muzikanten van extreme Noorse metalbands die figuurlijk een toontje lager zingen en hun voorliefde voor ouderwetse pop / rock / heavy metal betuigen middels een zijproject of band, daar kijk ik sinds bijvoorbeeld Chrome Division, Audrey Horne en The Night Flight Orchestra niet meer van op. Nieuweling in dit 'genre' is de band White Void, opgericht door toetsenist Lars Nedland van Borknagar en Solefald. Ook bekend uit de metalscene is drummer Tobias Solbakk van In Vain en Ihsahn. Gitarist Eivind Marum (bluesrock) en bassist (en ook toetsenist) Vegard Kumen (elektropop-producer) zijn afkomstig uit hele andere muzikale richtingen. Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig! Anti is het debuutalbum van dit gezelschap.

Opener Do. Not. Sleep zet direct de toon, en blijkt een uptempo, catchy rocksong die onmiddellijk beklijft. Heerlijk gitaarwerk, sterke cleane zang, en bovenal enorm atmosferisch toetsenwerk. Niet alleen verslavende synthesizer-lijntjes, maar vooral dat Hammond-orgel doet verrukkelijk oorgastisch aan. Zelfs een korte drumsolo mag blijkbaar niet ontbreken. Als dit nog maar het begin is vraag ik me af hoe mooi dit nog gaat worden.

Zowel het opzwepende karakter als de catchyness worden weliswaar meegenomen naar volgende tracks, maar de muzikale invulling varieert. There Is No Freedom But The End neigt iets naar new wave-achtige muziek, waarna Where You Go, You'll Bring Nothing wat ingetogener en donkerder is. Gaandeweg gaat het nummer echter steeds meer open, en klinkt meer organisch. De new wave / dark rock-atmosfeer lijkt in eerste instantie te worden doorgetrokken met The Shovel And The Cross, maar ook deze gaat zich ontpoppen tot een onvervalste slepend rocksong met prachtig gitaarwerk en een heerlijke emotievolle vocale voordracht. En natuurlijk dat constant aanwezige toetsenwerk dat zich maar in je oor blijft nestelen.

All Chains Rust, All Men Die sluit gevoelsmatig aan bij het eerste nummer van het album, lekker opzwepend en pakkend, waarbij ik bij vlagen aan het Zweedse Graveyard moet denken. Waarna het tijd is voor de twee langste nummers van het album. Deze tracks ademen meer dat typische jaren '70 progrock-sfeertje. Een tikje psychedelisch, zonder uiteraard het oorwurm-gehalte uit het oog (oor) te verliezen. Ook is er ruimte voor subtiele gitaar / orgel-duels, zoals dat in die tijd heel gebruikelijk was - denk bijvoorbeeld maar aan Deep Purple of Uriah Heep - daar heeft deze muziek zo af en toe best wat van weg. Al komt met name The Fucking Violence Of Love bij vlagen gevaarlijk dicht bij het randje van te klef.

White Void is met Anti voor mij een enorme verrassing. Weliswaar werd in de aanloop naar het album al kwistig gestrooid met video's, maar die heb ik blijkbaar gemist. Met de steun van Nuclear Blast zal Anti z'n weg wel vinden binnen de rock- en metal-gemeenschap, maar ik denk dat deze muziek ook breder kan aanslaan. Ik raad vooral liefhebber van retro / jaren '70 / progressieve rock om Anti eens te gaan opzoeken. Luisterplezier gegarandeerd!