Whyzdom - Blind?

• BandWhyzdom [FR]
• TitelBlind?
• Release datum30-10-2012
• LabelScarlet Records [IT]

Tracklist

01. The Lighthouse
02. Dancing With Lucifer
03. Cassandra's Mirror
04. On The Road To Babylon
05. Paper Princess
06. The Spider
07. The Wolves
08. Venom And Frustration
09. Lonely Roads
10. The Foreseer
11. Cathedral Of The Damned

Na hun veelgeprezen debuut From The Brink Of Infinty komt het Franse Whyzdom nu met hun tweede album getiteld: Blind? Eén simpele vraag die Whyzdom aan de mensheid stelt, waarom we kiezen om zo af en toe blind te zijn? Ik vind het in elk geval een mooie stelling.

Er word licht op die vraag geworpen vanuit The Lighthouse. Een ietwat duister klinkend, pittig plaatje met een goed afgewogen hoeveelheid aan symfonische bombast. De nieuwe vocaliste Elvyne Lorient doet me veel denken aan Anna Stefanowicz van Unsun qua stemgeluid, maar dan nog een tikje beter! De dubbele basdrum word even flink aangepakt in de intro van Dancing With Lucifer, en die blijft zo’n heerlijk diep tempo aanhouden in het hele nummer. Een zeer meeslepend nummer met veel goede kwaliteiten zoals een prachtig episch klinkend koor en waar diep brullende gitaren in voorkomen. Cassandra’s Mirror is ook weer zo’n goeie stamper met hier en daar wat progressieve elementen, een drum die zo af en toe op standje high speed knallen staat, de melodieën ook prachtig uitgedacht zijn en het koor op precies de juiste momenten toeslaat.

We hebben een paar redelijk lange nummers op dit album, en On The Road To Babylon is er één van. Het hele nummer klinkt als een klok met prachtige afwisseling met koren en een orkestraal sausje om kippenvel van te krijgen. Hier en daar piept er een klein zoet feelgood sfeertje onder de lagen gitaargeweld vandaan, en dat geeft dit nummer een hele fijne, unieke twist. Daarna betreden we een sprookjesachtige wereld met Paper Princess. Het begint lekker zoet en liefelijk totdat de gitaren met volle kracht aanvallen en het geheel wat melancholiek gaat klinken. Een van de betere semi-ballads die ik ooit heb gehoord, geheel vrij van clichés met een keiharde verrassing halverwege. In 1 woord heerlijk!

Vervolgens komt The Spider eraan geslopen, met zinderend gitaarspektakel en een heleboel duistere elementen zonder al te zwaarmoedig over te komen. Wel een nummer waar je niet zo maar in rolt, maar zeker zeer interessant te noemen! Wanneer The Wolves eraan komen moet Whyzdom nu echt uit gaan kijken om niet al te zwaar en duister te klinken, want ik hoor vooral een hoop chaos. Misschien dat na een paar luisterbeurten dat meer op zijn plek valt. Tegen het einde aan krijgt het nummer wel een boost van jewelste en komt dat zalige feelgood sfeertje even terug na een knaller van een gitaarsolo. Venom and Frustration is weer zo’n lange, maar een goeie! Gecontroleerde chaos met een heerlijk vlotte melodielijn die je van begin tot eind pakt. Halverwege even zo’n spannend episch momentje gevolgd door een fijn instrumentaal stukje geleid door brullende gitaren en stampende drums.

Ik weet niet waarom, maar de intro van Lonely Roads doet me denken aan een soort Ierse folksong, en gaat dan op een zeer relaxed toontje verder. Zangeres Elvyne laat zich van haar beste kant zien door haar stem zo af en toe onverwacht lekker de hoogte in te laten gaan. Ondanks het gebruikelijke gitaargeweld klinkt het allemaal zeer vredig. Een zeer lekkere beat en een nonchalante zanglijn voeren de boventoon in The Foreseer. Het refrein is ook weer heerlijk catchy maar over het algemeen gezien is het wel een van de simpeler in elkaar gezette nummers op het album.

We breien er een eind aan met het 10 en half minuten durende epos Cathedral of the Damned, en al het goede dat we op dit album hebben gehoord komt erin terug. Wisselende emoties maar met een blijvende euforische toon eronder. Soms kan zo’n nummer heel lang duren, maar hier vliegen we zo doorheen! Voor mijn part gaat ie zelfs nog even door want zeker van dat geweldige refrein kan ik geen genoeg krijgen. Het einde is verbazingwekkend simpel voor de hoeveelheid kippenvel die ik ervan krijg, en daarmee trek ik dan ook de volgende conclusie: Whyzdom weet hoe ze goeie muziek moeten maken! Dit album heeft alles wat de liefhebber van pittige symfonische metal zoekt: bombast, maar met mate, ongelofelijk bruut gitaargeweld en spatzuivere, lichte vocalen. Het recept om mij, en vast wel veel anderen met mij, optimaal te laten genieten. Ik zou zeggen: zorg dat je dit album in handen krijgt, en geniet!