Loading...

Zifir - Demoniac Ethics

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 16-03-2020

Tracklist

01. Sûr
02. Chants for execution
03. Still reigning
04. Empire of worms
05. Gökyüzü karanlık
06. An eerie moment
07. Chaos clouds
08. Spirit of goats
09. A bleak portrait
10. Ephemeral idols
11. Insects as messengers

"Zifir is een belijdenis, over wie wij zijn, en wie jij bent"

Sinds ik begin 2011 het tweede album Protest Against Humanity van de Turkse black metalband Zifir besprak, zijn zowel deze band als ikzelf gegroeid in wat we doen. De eenvoud van de black metal van Zifir paste goed bij mijn simplistische visie op, en beschrijving van, deze specifieke muzieksoort, waar ik inmiddels een hele andere kijk op heb. Zifir heeft begin dit jaar hun vierde album Demoniac Ethics uitgebracht, waar ik nog even verdiende aandacht aan wil besteden.

Zoals zo veel black metalbands tegenwoordig laveert Zifir behendig tussen ziedende old school black uitbarstingen en atmosferisch vernuft in het tragere en middentempo. Net als de gebezigde thematiek (satanisme, anti-religie, misantropie, nihilisme) is ook de muzikale uitvoering nadrukkelijk duister dreigend. Die sfeer wordt extra benadrukt door de inzet van kortere tracks als intro (Sûr) en intermezzo's (Gökyüzü Karanlık en An Eerie Moment) waar een onheilspellende werking van uit gaat.

Maar ook de meer orthodoxe tracks zitten hier gewoon goed in elkaar. De blastpartijen zijn weliswaar niet al te origineel, maar wel lekker voor de afwisseling. Het meest overtuigend vind ik Zifir in de vervreemdende, tragere passages. Deze worden regelmatig opgesierd door chants en koorzang (Still Reigning, Chaos Clouds, Spirit Of Goats) naast de bekende raspende en krijsende zangstijl, om het geheel nog meer diepgang te geven. Juist doordat die trage stukken al zo dreigend klinken werkt dit echt heel goed. Ook proef ik zo af en toe een lichte wat oosters-ritualistische invloed, die ook bijdraagt aan de sinistere atmosfeer.

Vooral de gewaagde traagheid van Zifir's black metal spreekt me enorm aan, uiteraard in combinatie met het atmosferische aspect. Okay, deze muziek is verre van origineel of vernieuwend, maar de band weet de demonische sfeer uitstekend neer te zetten, en heeft denk ik dankzij de geografische achtergrond die ik zo af en toe meen terug te horen toch wel iets eigens. Ook sommige dissonante gitaarleads vind ik leuk gevonden, en klinken me lekker in de oortjes. Ik mag hier graag naar luisteren! Voor de liefhebbers is het album hieronder in z'n geheel te beluisteren:

Onur Önok - zang, gitaar

Can Gürses "Nursuz" - drums

Ilgar - basgitaar