Divinity - The Immortalist, Part 2 - Momentum

• BandDivinity [CA]
• TitelThe Immortalist, Part 2 - Momentum
• Release datum05-02-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]

Tracklist

01. Manhunt
02. PsyWar
03. D.M.T.
04. Momentum

Divinity is een Canadese metalband die al een aardige geschiedenis achter zich heeft. De band is opgericht in 1999 en heeft tot nu toe al twee demo's, twee EP's en twee volwaardige albums (Allegory, 2007 en Singularity, 2009) uitgebracht. Toch heeft de band in Europa volgens mij nog maar nauwelijks voet aan de grond gekregen, of is de band inmiddels al weer een beetje in de vergetelheid geraakt? Het huidige project heet The Immortalist, waarvan vorige maand deel twee Momentum verscheen.

De bedoeling van Divinity is om drie EP’s uit te brengen met daarop elk vier nummers, die gezamenlijk uiteindelijk als volledig album op vinyl verkrijgbaar moet gaan zijn. The Immortalist, Part​.​1 - Awestruck verscheen al drie jaar geleden, waardoor het er even op leek dat het project op de lange baan was geschoven. Nu is er dan toch het tweede deel 2, en tegelijkertijd de mededeling dat het derde deel al geschreven is, maar nog aan het eind van dit jaar moet gaan verschijnen. Ik denk dat voor onze contreien The Immortalist, Part 2 - Momentum een (hernieuwde) kennismaking met Divinity zal zijn; voor mij in elk geval wel.

De Canadezen bekwamen zich in het spelen van een technische, of misschien licht-progressieve, maar toch redelijk brute vorm van death metal. Het eerste nummer Manhunt is een goed voorbeeld van waar Divinty voor staat. De nummers bevatten een enorme dynamiek, er wordt constant van tempo gewisseld, al is de hoofdmoot intens en agressief. En dat terwijl de noten je om de oren vliegen! Ook qua zang wordt er veel afgewisseld tussen schreeuw en grunt; alsof dat tussen beide zangers van de band nog niet genoeg is komt Björn ‘Speed’ Strid (Soilwork) op D.M.T. ook nog eens een stukje meebrullen.

De muzikale variatie wordt misschien nog wel het meest benadrukt met PsyWar, dat bij vlagen stiekem best thrashy klinkt, maar daarnaast ook nog eens een verrassend ingetogen middenstuk kent. Of een hele lange brug, het is maar net hoe je het bekijkt. Evengoed bevat dit nummer daarnaast ook nog altijd de meest heavy beukstukken. De (bass)drums klinken me af en toe een beetje mechanisch in de oren, waardoor ik een beetje aan Fear Factory moet denken. En dan, net als je denkt dat Divinity je niet meer kan verrassen, begint het al genoemde D.M.T. met een piano-intro. Het zal overigens ook het meest melodieuze nummer blijken te zijn van deze vier. Het afsluitende titelnummer Momentum is weer een stuk agressiever, en zit ook wat technischer in elkaar.

Divinity voelt zich overduidelijk als een vis in het water binnen de moderne metal, waarbij agressie/energie, technische vaardigheden, afwisseling en melodie hand in hand gaan. Op alle punten scoort de band een dikke voldoende. Dan blijft het wat mij betreft toch vreemd dat Divinity al niet op grotere schaal hier bekend is. Of heb ik dat gewoon gemist?