Hammer Fight - Profound and Profane

• BandHammer Fight [US]
• TitelProfound and Profane
• Release datum25-03-2016
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Picking Up Change
02. Target Acquired
03. Into the Dark
04. Good Times in Dark Ages
05. Gods of Rock n' Roll
06. Low & Broken
07. Private Stock
08. The Ultimate Sacrifice
09. Cell Mates
10. West Side Story
11. The Crate
12. Cult of Conceit

Voortgekomen uit de New Jersey scene die voornamelijk uit death metal en hardcore bands bestaat, timmert Hammer Fight sinds 2011 aan de welbekende weg van succes en roem. Hammer Fight speelt muziek die wellicht de laatste jaren niet meer zo vaak ten gehore wordt gebracht, door de band zelf hard rockin’ metal genoemd. Maar universeel genoeg om met de meest extreme death metal bands tot klassieke rock bands en alles wat ertussen zit het podium te delen. Dit dekt wat betreft de info over de band wel de lading. Als invloeden noemen ze bands als Motorhead, Iron Maiden, 3 Inches of Blood, Zeke en Slayer.

Profound and Profane is het tweede album van deze band, en wordt uitgebracht door Napalm records waar de band inmiddels bij terecht is gekomen. Het album telt 12 nummers en duurt ongeveer 45 minuten. Zoals ze dus zelf zeggen spelen ze hard rockin’ metal, ik weet zo niet 1,2,3 of ik meer bands ken die dit genre spelen. Ik heb er vaak toch wel moeite mee om een band in een hokje te duwen. Mij interesseert het dan ook vaak niet uit welk hokje of genre ze komen, je vindt het mooi of niet.

Op zich vind ik dit wel lekker lomp klinken, al is er ook wel ruimte voor wat minder lompe nummers. Het eerste gedeelte is lekker recht voor zijn raap. Er zijn al video's te zien en te horen geweest van de nummers Good Times in Dark Ages en Gods of Rock n' Roll, die een goed beeld feven van waar Hammer Fight voor staat.

Low & Broken is een rustiger nummer, lekker achterover leunend met een akoestische gitaar een beetje voor je uit zingen. Cell Mates kent een rustig intro maar gaat daarna weer lekker los. West Side Story heeft helemaal niks te maken met de musical. The Crate is het nummer waarbij je het tekstvel even aan de kant kan leggen om je volgende drankje in te schenken. Het afsluitende Cult Of Concit is weer zoals de eerste vijf nummers. Al met al geen slecht album, maar of hij in mijn jaarlijst voor zal komen. Ik vrees van………