Wildheart - No Love

• BandWildheart [BE]
• TitelNo Love
• Release datum29-05-2019
• LabelEigen beheer
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Glam / Hairmetal, Hardrock

Tracklist

01. The Mirror
02. A Stranger's Eyes
03. Nothing But Trouble
04. Dutch Courage
05. No Love
06. One Way Ticket To Paradise
07. Rumours
08. Good To Be Bad
09. The Winner's Always Right
10. Valerie
11. Tonight We Rock

Rocking you back to the eighties!

WildHeart is een nog relatief jonge band, afkomstig uit België, en heeft zich tot doel gesteld om de muzikale hoogtijdagen van bands als Whitesnake, Van Halen, Motley Crüe, Dokken, Ratt, en Guns 'n' Roses, en vooruit, ook Skid Row - om maar eens een paar namen te noemen - te doen herleven. Het vijftal brengt dus onvervalste sleazy hardrock met een toefje glam, die zo uit de jaren '80 lijkt te zijn weggelopen. De band is ontstaan in maart 2014, presenteerde met WildHeart (2016) de in eigen beheer gerealiseerde debuutplaat, en is nu No Love.

Het in ere houden van een dood gewaande (of gewenste) muziekstijl is een ondankbare, maar dappere klus, die door WildHeart met hart en ziel wordt uitgevoerd. Niet alleen de muzikale invalshoek, maar ook het hele scala aan aanvullende attributen wordt ingezet om de verering van die typische sleaze / glam-stijl zo optimaal mogelijk en overtuigend neer te zetten. Met degelijke hardrocksongs als uitermate solide basis.

Dat levert "net als toen" een beetje een schijnbare tegengesteldheid op. Enerzijds is de simpele rock/metal enorm pakkend, tot op cheesy af; anderzijds wordt geprobeerd om het rauwe randje te bewaren, om aan te geven dat het hier natuurlijk nog altijd gaat om "ruige mannen". Die tegenstelling vinden we ook nadrukkelijk terug in de muziek van WildHeart. De productie is erg clean, waardoor met name het gitaarwerk lekker spettert - zoals het hoort natuurlijk - en ook de ritmesectie duidelijk te volgens is binnen het totaalplaatje. Het is juist zanger Farty die voor de wat rauwere touch zorgt, als tegenwicht voor de behoorlijk melodieuze rock/metal.

Ik schaam me bijna om te moeten zeggen dat ik deze muziek bijzonder prettig vind wegluisteren. Ik denk dat het een soort van nostalgie is die me daar toe brengt, ik ben zelf immers opgegroeid in de jaren '80. Een uitschieter is op No Love niet aan te wijzen, een misser gelukkig evenmin. Er wordt van A tot Z lekker doorgerockt; met deze party-rock kun je je ook haast geen buil vallen. Ik ben Wildheart nog nooit live op een podium tegen gekomen, maar ik kan me niet anders voorstellen dan dat dit wel een feest moet zijn!