Embers Of Oblivion - Widdershins Path

• BandEmbers Of Oblivion [NL]
• TitelWiddershins Path
• Release datum07-12-2018
• LabelEigen beheer
• Genre Melodieuze deathmetal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. Enter the Void
02. When Emptiness Follows
03. Tread the Widdershins Path
04. A Sorrow Mourned
05. Inherited Screams
06. Hate
07. As Lies Prosper
08. When a Sun Drowns in Fear
09. Staring into the Abyss

Midden 2015 maakte ik kennis met het Nederlandse Embers Of Oblivion middels hun debuutalbum Dark The Winter Frost. Dat bleek een prima eerste poging van een nog beginnende band. Sindsdien heeft het aardig gerommeld in de line-up. Maar zeker met de toevoeging van het tweetal Haat en Nomiis (beiden bekend van Onheil en Martyr/Shrine) is aardig wat ervaring aan de band toegevoegd. Ook is een vaste leadgitarist de gelederen komen versterken, die volgens mij zorgt voor de melodieuze touch. Eind vorig jaar werd met hernieuwd elan een tweede album op de markt gebracht: Widdershins Path.

Ik had verwacht dat met de toetreding van twee erkende black metal-musici het bandgeluid nog meer die kant op zou gaan, maar dat blijkt uiteindelijk wel mee te vallen. Nou was de melodieuze death metal van Embers Of Oblivion toch al aan de snelle kant en voorzien van thrash- en black-invloeden; terwijl de factor melodie zeker gehandhaafd is gebleven. Ik heb wel het idee dat er een nog rauwer randje aan de muziek is blijven hangen, dat heeft dan vooral met de zang te maken denk ik, die is bij vlagen behoorlijk ruig en krijsend. Ook denk ik wat meer tremolo-riffs en blasts waar te nemen (When a Sun Drowns in Fear bijvoorbeeld).

De band waar ik bij beluistering nog het meest aan moet denken is God Dethroned, de bandleden geven gelukkig zelf ook ruiterlijk toe dat dit een van hun invloeden is. De oude Gothenburg-scene hoor ik er eerlijk gezegd steeds minder aan af, Embers Of Oblivion zet steeds meer in op een eigen geluid, dat minder naar de gekende melodeath gaat. Als ik toch nog een Zweedse band als vergelijking moet noemen, dan zou dat eerder Dissection zijn; inderdaad ook een band met de roots in de melodische black metal.

Het doet me deugd dat er op het nieuwe album wat langere composities te horen zijn, dat haalt de eenvoud die ik het debuut nog vond kenmerken er een beetje van af. De tracks Tread the Widdershins Path, Hate en When a Sun Drowns in Fear vind ik tot de meer interessante van het album behoren; het is goed om te horen dat de heren dergelijke nummers in elkaar kunnen sleutelen, en daarmee volledig weten te boeien. Juist in deze composities komt de wisselwerking tussen agressie en energie enerzijds, en melodie anderzijds, optimaal tot uiting. Wat ik ook zeker nog wil benoemen zijn de nadrukkelijk aanwezige melodieuze gitaarsolo's (waarbij ik aanneem dat dat de invloed van gitarist Maarten is) die de nummers heel fraai afmaken. Echt een meerwaarde wat mij betreft.

Ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat Embers Of Oblivion in meerdere opzichten gegroeid is. Interessantere nummers en een meer eigen smoel zijn de voornaamste vooruitgangspunten. Een puntje van aandacht is er nog voor de productie, die van mij wel wat voller had mogen zijn. Al kan ik me ook voorstellen dat de keuze voor het meer old school geluid een bewuste is geweest. Verder niets dan lof voor deze band van eigen bodem. Ik zou zeggen: ga vooral zo door!