Procession - To Reap Heavens Apart

• BandProcession [CL]
• TitelTo Reap Heavens Apart
• Release datum03-05-2013
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Damnatio Memorae
02. Conjurer
03. Death And Judgement
04. To Reap Heavens Apart
05. The Death Minstrel
06. Far From Light

Oorspronkelijk komt Procession uit Chili, maar anno 2013 heeft de band een stuk internationaler karakter gekregen. Alleen bassist Claudio woont nog in Chili. Zanger / gitarist Felipe is verkast naar Zweden waar ook drummer Uno (tevens In Solitude) gerekruteerd is. Tweede gitarist Jonas Pedersen komt uit Denemarken. Het zal haast geen toeval zijn dat de band muzikaal steeds meer aansluit bij het geluid van de Zweedse Masters Of Doom Candlemass. In 2010 debuteerden de Chilenen met het bombastische Destroyers Of The Faith, waarmee goede kritieken ontvangen werden. Nu is het de beurt aan opvolger To Reap Heavens Apart.

Na het korte uptempo instrumentale intro Damnatio Memorae vervolgt het album met vier songs van epische proporties. Het tempo ligt doorgaans laag, maar er is voldoende afwisseling door middel van de nodige tempowisselingen. Ook de heerlijke gitaarsolo's zijn niet te versmaden en vormen zeker een meerwaarde in de lange epische nummers. Ook op de zang zouden we zo'n etiketje kunnen plakken, helder en krachtig, vaak meeslepend, emotioneel; een klassieke heavy metal stem bijna. Uiteraard mogen we bij Procession de bassist niet vergeten, Claudio Botarro zorgt ook met zijn spel voor een absolute meerwaarde! Ondanks de vergelijkingen met bijvoorbeeld Candlemass geven de bandleden afzonderlijk, door middel van hun individuele prestaties, Procession een behoorlijk eigen smoel.

Zonder de overige nummers tekort te willen doen zijn het voor mij vooral Death And Judgement (al eerder uitgebracht op single / EP) en het titelnummer To Reap Heavens Apart die het doen. Eerstgenoemde kent een machtig intro, sterke riff(s) en zoals zo vaak op de voorgrond tredend baswerk. Heerlijke, behoorlijk melodieuze doom metal, enorm pakkend en meeslepend. Natuurlijk met een vette knipoog naar de klassiekers uit het genre, maar verdomd wat klinkt dit lekker. Ook het titelnummer mag er dus wezen, met wat meer variatie in tempo, bij vlagen wat vlotter, meer metal dan doom.

Dan hebben we met The Death Minstrel nog wel een apart nummer dat even wat aandacht verdient. Na een typisch doom intro (regen) volgt een sferisch stuk dat nog het meest weg heeft van een dodenmars. Akoestische gitaar en sobere percussie zetten het stuk in gang, een deprimerende verteller (Alan Nemtheanga (Primordial) heeft de gesproken tekst op het nummer verzorgd) maakt het verhaal helemaal af.

Hoewel het grootste gedeelte van het album te categoriseren is als traditionele doom, denk ik dat Procession ook nog wel eens een gewillig oor zou kunnen vinden bij meer algemene metalliefhebbers. Net zoals bij bijvoorbeeld Candlemass zitten er elementen in de muziek die aansluiting vinden bij traditionele heavy metal. Zoals ik eerder al zei: soms is Procession meer metal dan doom. Ik vind het zelf heerlijke muziek om naar te luisteren.